Εσύ κι εγώ, αρκουδάκι, είμαστε πραγματικοί... έτσι δεν είναι; Το χνουδωτό παιχνίδι κοίταξε το αγόρι κατάματα. "Εσύ κι εγώ είμαστε πραγματικοί, Ντέιβιντ". Η ειδικότητα του παιχνιδιού ήταν να δίνει ευχαρίστηση. Τα "Έξυπνα Παιχνίδια" είναι η ιστορία ενός μικρού αγοριού που δεν μπορεί να ευχαριστήσει τη μητέρα του, ενός αγοριού που δεν είναι άνθρωπος, που η νοημοσύνη του είναι τεχνητή... Αυτή η ιστορία, που τράβηξε την προσοχή του αείμνηστου Στάνλεϊ Κιούμπρικ και έγινε μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία από τον Στίβεν Σπίλμπεργκ, είναι το πρώτο διήγημα μιας συλλογής ιστοριών του μακρινού μέλλοντος από τον Μπράιαν Άλντις. Είναι χαρακτηριστική της προφητικής δύναμης του συγγραφέα και της αλάνθαστης αίσθησης που έχει για τον τρόπο που η νοημοσύνη και η τεχνολογία θα μπορέσουν να λειτουργήσουν μαζί. Από την αισιοδοξία του "ΔΔΒ", όπου η απληστία των πολυεθνικών εταιρειών ελέγχει τις φυσικές πηγές, μέχρι την αισιοδοξία του διηγήματος "Το Κουμπί της Προσωρινής Στάσης", όπου οι εξελίξεις στην ιατρική οδηγούν σε μια καλύτερη κοινωνία, το ερώτημα που θέτει ο Άλντις είναι όχι μόνο έξυπνο, αλλά και απλό: Έχει η ανθρωπότητα την εξυπνάδα και τη δύναμη της συναισθηματικής νοημοσύνης ώστε να συμπορευτεί με την ακαταμάχητη πρόοδο της τεχνολογίας;