Τι κάνει όλους αυτούς -Μαρξ, Αγκάμπεν, Ίγλετον, Γκυ Ντεμπόρ, Δεληγιώργη, Ψυχοπαίδη, Φαράκλα, Τζέιμσον- και προφανώς αρκετούς άλλους, να προβληματίζονται, να αμφισβητούν, να απορρίπτουν και εμάς να δυσφορούμε, να δυσανασχετούμε, να ανησυχούμε; Μήπως πρόκειται απλά για το ανικανοποίητο των ανθρώπων ή μήπως όλα αυτά σημαίνουν την αναζήτηση κάποιου ξέφωτου προς την ανθρώπινη ολοκλήρωση; Μέσα σ αυτό το πλαίσιο διεξάγονται οι συνομιλίες του βιβλίου αυτού με τον καλύτερο ίσως συνομιλητή, τον "εαυτό".