Αθέατα σκηνικά

Ζω ανάμεσα στις πανταχού παρούσες εικόνες ενός κόσμου που συνεχώς μεταβάλλεται. Χάρτινες εικόνες, αφίσες και διαφημίσεις μπερδεύονται μεταξύ τους και συνυπάρχουν ως θραύσματα ενός εφήμερου παζλ που ανανεώνεται επίμονα και κάποιες φορές ακατανόητα. Καθώς ο φακός πλησιάζει, γίνεται αντιληπτή μια άλλου είδους πραγματικότητα, σιωπηλή, περίπλοκη και αινιγματική. Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο που πέφτει το φως, από τις τυχαίες λάμψεις των χρωμάτων που μισοκρύβονται κάτω από τη σκόνη κι από τα ίχνη που αφήνουν πίσω τους βροχές, μπογιές και ριπές ανέμων. Ανάμεσα στις αμέτρητες εικόνες που είναι εκτεθειμένες στη διαβρωτική επίδραση του χρόνου και στην αδιαφορία των περαστικών αναδύονται λεπτομέρειες που κατά απροσδόκητο τρόπο διηγούνται ιστορίες, νοήματα που αποκαλύπτονται αιφνίδια και συνειρμικά. Διασχίζοντας την πόλη, στρέφω συχνά τον φακό μου προς αυτές τις σχεδόν ανεπαίσθητες ιστορίες που διαγράφονται στις παρυφές των εικόνων – η μοναδικότητά τους είναι φθαρτή, η ομορφιά τους ατελής και συγκινητική. Το παλίμψηστο των τοίχων αλλάζει από μέρα σε μέρα, από σελίδα σε σελίδα. Έχω πάντα μαζί μου μια φωτογραφική μηχανή κι ένα μικρό τετράδιο – διαπιστώνω συχνά ότι οι λέξεις τείνουν να γίνονται εικόνες και οι εικόνες λέξεις.

Προσπαθώ να διασώσω τη μνήμη ενός εκθαμβωτικού αθέατου κόσμου, έστω κι αν αυτό σημαίνει ότι τελικά μπορεί και να τον ονειρεύτηκα.

Μ. Δ.