Αντίθετα με αυτό που πιστεύουν οι περισσότεροι, η κοινωνιολογική έρευνα δεν περιλαμβάνει οπωσδήποτε μεγάλες δημοσκοπήσεις, ερωτηματολόγια και μεγαλόσχημους ερευνητές. Όλοι μας είμαστε απολύτως ικανοί να σκεφτούμε κοινωνιολογικά – για κάθε περίπτωση και ανά πάσα στιγμή. Καθώς είμαστε διαρκώς περιτριγυρισμένοι από ένα δεδομένο απόθεμα τεκμηρίων και κοινωνικών πρακτικών, ο κοινωνιολόγος μπορεί πάντα να αναζητήσει και να βρει πολλές και πλούσιες πηγές για την κοινωνιολογική του φαντασία... Η κλασική ιδέα του Τσαρλς Ράιτ Μιλς περί «κοινωνιολογικής φαντασίας» διατηρεί το πλεονέκτημα μιας δόκιμης θέσης από την οποία μπορούμε να προσεγγίσουμε τον μεταβαλλόμενο χαρακτήρα της κοινωνίας και του κοινωνικού. Εκκινώντας από μία ιστορική αίσθηση αλλαγής, από μία διαπολιτισμική ή μία ανθρωπολογική κατανόηση της διαφοράς ή των ανισοτήτων και από μία κριτική στάση αμφισβήτησης της μορφής και του χαρακτήρα της σύγχρονης κοινωνίας, η κοινωνιολογική φαντασία μας βοηθάει να εντοπίσουμε και να κατανοήσουμε τις κοινωνικές διαδικασίες – όσο τετριμμένες και όσο ταπεινές και αν φαίνονται. Επιπλέον, μπορεί να μας βοηθήσει να συσχετίσουμε τα «προσωπικά προβλήματα» με εκείνα τα ευρύτερα «δημόσια ζητήματα» που έχουν να κάνουν με τον μετασχηματισμό των κοινωνικών δομών. Η κοινωνιολογική φαντασία όταν προσανατολίζεται προς τα τεκμήρια, τα τεχνουργήματα και τις κοινωνικές πρακτικές μας οδηγεί σε μια συναρπαστική, συχνά αχαρτογράφητη περιοχή, παρακινώντας μας να βλέπουμε τα πράγματα με νέα ματιά και να βάζουμε πλώρη ξανά για νέες κοινωνιολογικές περιπέτειες.