Ένα αφήγημα σαν. . . παραμύθι, επειδή γίνεται το πεδίο όπου επιχειρούνται πραγματώσεις του αδύνατου και κόσμοι αντίθετοι διαπλέκονται, συνομιλούν ή συγκρούονται: το πραγματικό με το φανταστικό, η ζωή με την τέχνη, οι αλήθειες της ζωής με τα ψέματα των τεχνών και τα ψέματα της ζωής με των τεχνών την αλήθεια. Ένα αφήγημα σαν. . . χρονικό ή μαρτυρία, αφού παρακολουθεί από κοντά όσα θαυμαστά και περίεργα συμβαίνουν σε μια πόλη κάπου κάποτε και καταγράφει σχολαστικά τις ποικίλες αντιδράσεις των κατοίκων της αλλά και του κεντρικού ήρωα. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]