Ο ποιητής μας, ΣΟΥΛΕΪΜΑΝ ΑΛΑΓΙΑΛΗ-ΤΣΙΑΛΙΚ, γνωστός στην πόλη μας για την ταυτότητα τού ήθους του, για τις έξι ποιητικές του συλλογές και για το Β’ Βραβείο Ποίησης Ιπεκτσί, 1992-193, εξακολουθεί να παραμένει στις επάλξεις της τέχνης του στα χωρικά, πάντα, ύδατα τής μοντέρνας ποίησης. Που σημαίνει ότι, στο χαρακτηριστικό της υπόστρωμα, η ποίηση τού Σούλη, ενώ, στον πλούσιο καλλωπισμό τής λεκτικής της φόρμας μαγνητίζει, όμως, στο ερμητικό της κέλυφος η κατανόησή της φαντάζει να…« κρύβεται» ως πυθικός χρησμός. Ο ίδιος, ο τίτλος τής ποιητικής συλλογής: « Στην αρχή των συμπτωμάτων δύο εκλάμψεις» αφήνει, αφ’ εαυτού, φωνή Δελφικού χρησμού. Όμως, αυτός, ο ίδιος, πιο πάνω τίτλος, ως ψυχογραφικό εποικοδόμημα τού δημιουργού του, στην μεταφορική του έννοια, πασχίζει να αποτυπώσει την αγωνία τού ποιητή στο... χαρτί. Άλλωστε, η ποίηση προσφέρει στο κοινό τα όνειρά της, διαμέσου της αισθητικής της τέχνης και με άξονα, πάντα, το φιλολογικό σχήμα, μεταφορά... Η μοντέρνα, όμως, ποίηση αντλώντας βασικά από το ασυνείδητο, τη σκοτεινή πλευρά τού είναι μας, αγνοεί τους κλασικούς δρόμους, καταργεί την στίξη και, σε πολλά αυθαιρετώντας, προχωρεί σε δικές της ατραπούς που συσκοτίζουν την νοηματική αλληλουχία και οδηγούν σε αινιγματικές, μετέωρες φαντασιώσεις. Όμως, μπορεί, ανάλογα με το ζητούμενο, η ποίηση αυτή να διδάσκει, να φιλοσοφεί, να τέρπει , να παιδαγωγεί και να εξανθρωπίζει και με ξεχωριστή, μάλιστα, «δύναμη» να εκπλήσσει!