Σ΄ αυτό το βιβλίο θέλησα να βάλω όλα εκείνα τα Λεγόμενα, δηλαδή, τα γνωμικά, τις παροιμίες, τ΄ αποφθέγματα, τα ρητά, που τα χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι, στο χωριό Βουτσαρά Αρκαδίας, όπου γεννήθηκα, καθώς και οι άνθρωποι στα γύρο χωριά. Η καταγραφή τους μου πήρε πολλές δεκαετίες. Όποιο μου ερχόταν στο μυαλό, με την ευκαιρία κάποιου γεγονότος ή συζήτησης, το κατέγραφα. Μια άλλη μεγάλη πηγή από την οποία αντλήθηκαν ήταν η επί 64 χρόνια σύζυγος και σύντροφος της ζωής μου, η Σοφία. Πολλά απ΄ αυτά λέγονται και αλλού, κάπως αλλιώς, ίσως και με διαφορετικό νόημα. Δεν ανάτρεξα σε κάποιες συγγραφές του είδους, που είναι και πολλές και αξιόλογες για να πλουτίσω τη συλλογή. Αρκέστηκα σε αυτά που λέγονταν τότε, εκεί, από αυτούς τους ανθρώπους κι όπως εγώ τα θυμόμουνα. Έτσι δίνουν και μια διάσταση των ιδεών και νοοτροπιών μέσα στις οποίες κινείτο η συγκεκριμένη κοινωνία, του συγκεκριμένου χωριού, με όλες τις καταβολές. Θεώρησα χρέος μου να διατηρήσω για τις γενιές που θα έρθουν όλα αυτά, που ήταν ακούσματα του χωριού, επιχειρήματα σε συζητήσεις, ένας από τους τρόπος με τον οποίο με νουθετούσε η μάνα μου, τρόπος με τον οποίο νουθέτησα, με τη σειρά μου, τα παιδιά μου. Αυτά τα Λεγόμενα, με τις λιγοστές μα μεστές τους λέξεις, μιλούν για κανόνες ζωής, για τάξη, για ορόσημα, για φιλία, για οικογενειακούς δεσμούς, για την αξία της εργασίας, για κοινωνικούς κανόνες, για αντιλήψεις, για θεωρήσεις ζωής και καταστάσεων. Ήταν η σοφία μιας ολάκερης ζωής, όπως καταστάλαξε μετά από τις εννιά δεκαετίες της ζωής μου.