Ζεστή, έντονη, καυτή, θα λέγαμε, μαρτυρία για μιαν ορισμένη εποχή(;), αποτελεί το θαυμάσιο αυτό βιβλίο του Οράτιου Μακ Κόϋ «Σκοτώνουν  τ’ άλογα όταν γεράσουν…».
   Γραμμένο την περίοδο της μεγάλης οικονομικής κρίσης του μεσοπολέμου, με αντίστοιχες επιπτώσεις στο γκρέμισμα, την καταρράκωση των ηθικών αξιών, θαρρείς ότι απηχεί σημερινές θέσεις και καταστάσεις.
   Το οικονομικό αυτό «κραχ» της Αμερικής, είχε -τότε- τον μεγαλύτερο αντίκτυπό του στις ασθενέστερες οικονομικά τάξεις και, ιδιαίτερα, στους νέους. Τους νέους, που δεν άργησαν να γίνουν αντικείμενα της πιο αισχρής εκμετάλλευσης από διάφορους αδίστακτους ανθρώπους, αυτούς που ξεπηδούν συνήθως από τέτοιες θολές και ανώμαλες καταστάσεις.
   Μέσα σε ένα τέτοιο φοβερό πεδίο στυγνής εκμετάλλευσης μας μεταφέρει, με το συγκλονιστικό βιβλίο του, ο Οράτιος Μακ Κόυ.
   Το κείμενό του, θαρρείς πως δεν είναι γραμμένο για χθες, αλλά για σήμερα.
Γιατί ο συγγραφέας του διαθέτει το ευλογημένο προνόμιο κάθε αληθινά προικισμένου δημιουργού, να μη γράφει για την παρούσα στιγμή, αλλά να συλλαμβάνει το βαθύτερο νόημα της ζωής πέρα από δεδομένα χρονικά όρια. Και να το αποδίδει με το γερό του ταλέντο, στιλπνό, άπεφθο και ακέραιο –απόσταγμα βιώματος και εμπειρίας συνάμα.

O Horace Stanley Mccoy (1897-1955) ήταν αμερικανός μυθιστοριογράφος, ο οποίος με τα σκληρά και ταυτόχρονα ευαίσθητα μυθιστορήματά του αποτύπωσε τις διαχρονικές δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι Αμερικανοί κατά τη διάρκεια του Κραχ και της κατάθλιψης της μεσοπολεμικής περιόδου.
Ο Οράτιος Μακ Κόϋ μεγάλωσε στο Τεννεσί και το Τέξας. Μετά τη θητεία του στην Πολεμική Αεροπορία κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, εργάστηκε ως δημοσιογράφος, ηθοποιός, και σεναριογράφος. Έγραψε πέντε μυθιστορήματα συμπεριλαμβανομένου και του κλασικού Χαιρετίσματα στο αύριο (1948). Καθιερώθηκε το 1935 με το Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν.

Παρά το γεγονός ότι η αξία του δεν είχε εκτιμηθεί στα χρόνια της ενεργού δράσης του, ο Μακ Κόϋ αναγνωρίζεται ως  ο μέντορας των Ντάσιελ Χάμμετ και Τζέιμς Κέιν.
Πέθανε στο Μπέβερλυ Χιλς της Καλιφόρνιας, το 1955.