«...Δεν μπορούσε να σκεφτεί λογικά, να βάλει τα πράγματα κάτω, να εκτιμήσει την κατάστασή του και μετά να ψάξει να βρει λύση. Από μόνο του αυτό ακουγόταν αστείο, αλλά, εδώ που βρισκόταν, τίποτα δεν ήταν ικανό να τον κάνει να γελάσει. Φυλακισμένος στα έγκατα του νησιού, μέσα σε παλιές, αρχαίες κατακόμβες, έπρεπε να περιμένει μες στο απόλυτο σκοτάδι την καρδιά του να σταματήσει να χτυπάει, το μυαλό του να σβήνει, τη ζωή να φεύγει από μέσα του. Έπρεπε να περιμένει τον θάνατό του...».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]