Η "Σκλήθρα", με τον αμφίσημο τίτλο της, είναι η πρώτη λογοτεχνική απόπειρα της Ράνιας Καραχάλιου. Αμφίσημο είναι και το περιεχόμενο του βιβλίου, καθώς κινείται αβίαστα από τη σφαίρα του αυτοβιογραφικού-μυθοπλαστικού στη σφαίρα του μεταμοντέρνου σουρεαλιστικού λόγου, επιτυγχάνοντας μια ενδοσκοπική και συνάμα εξωστρεφή γραφή. Το χιούμορ -ενίοτε σκοτεινό- και φυσικά ο αυτοσαρκασμός καρυκεύουν το κείμενο και χαμογελούν συνωμοτικά στον/την αναγνώστη/τρια. [...] Ήμουν μικρή, πολύ μικρή, όταν μου πρωτοψιθύρισες θα σε συντροφεύω εσαεί. Καθότι λόγο δεν μ΄ άφησες να ΄χω στη δήλωση αυτή, ούτε ήξερα ακόμη τι σημαίνει ε σ α ε ί, ξεκίνησα να συλλέγω αντιπερισπασμούς. Στην αρχή γραμματόσημα, χαρτιά αλληλογραφίας, αρωματικούς φακέλους, μολύβια με φαγωμένη μύτη, ή χωρίς. κι ύστερα λέξεις λύκαινες λέξεις να τις θηλάζω σε κάθε σου επίσκεψη ΤΟ ΜΗΛΟ ΚΑΙ Η ΑΜΑΛΙΑ Στη γκαρσονιέρα της κυρίας Αμαλίας, εμφανίστηκε μήλο υπερμέγεθες. Από τη μια, εκείνη αφράτα παχουλή, απ΄ την άλλη το μήλο ακραία στρουμπουλό, δεν χωράγανε να κοιμηθούνε και οι δυο, ούτε στρωματσάδα. Έτσι, η κυρία Αμαλία που ΄χε να κοιμηθεί πάνω από βδομάδα, πιάνει ένα δρεπάνι και μ΄ ένα σκέρτσο, ένα σάλτο, χραπ, κλαδεύει το κοτσάνι. Το μήλο, θιγμένο για τον αιφνίδιο αποκεφαλισμό, βγάζει απ΄ τη σάρκα του σκουλήκια και βεντουζώνει πάτωμα, τάβανι. Μη έχοντας πού αλλού να πάει, η κυρία Αμαλία στο μπαλκόνι μετακόμισε, φόρεσε κάγκελα κι άρχισε να κελαηδάει.