Είναι παραμονή Πρωτοχρονιάς, η γιορτή της αναγκαστικής συντροφικότητας, της υποχρεωτικής διασκέδασης και των χάρτινων καπέλων. Ενώ τρώει έξω με τον σύζυγό της και τους φίλους τους, η Μπάνι –μια δηκτική, πνευματώδης και διαγνωσμένα καταθλιπτική συγγραφέας– παθαίνει νευρικό κλονισμό. Καταλήγει έτσι στην ψυχιατρική πτέρυγα ενός διάσημου νοσοκομείου της Νέας Υόρκης, όπου αρνείται όλους τους τύπους συνιστώμενης θεραπείας. Αντίθετα, περνάει την ώρα της εξιστορώντας τις ζωές των «παλαβών» ομοιοπαθών της και γράφοντας ένα μυθιστόρημα για όσα την έφεραν ώς εκεί. Η ιστορία της είναι μια ξεκαρδιστική και συνάμα επώδυνη βουτιά στο διαταραγμένο μυαλό μιας γυναίκας που βλέπει τον κόσμο πιο καθαρά απ’ όσο θα ’πρεπε. Προσφέροντας αφειδώς κωμικές σκηνές και διορατικές παρατηρήσεις στην κόψη του ξυραφιού, η Κίρσενμπαουμ διερευνά τι σημαίνει να σ’ αγαπούν και να μη σ’ αγαπούν, να πετυχαίνεις και να την πατάς, να είσαι αδιαπέραστη και ταυτόχρονα υπερευαίσθητη. Δείχνει έτσι πώς η τέχνη μπορεί να μας οδηγήσει στα βάθη –και να μας βγάλει στον αφρό– της πιο απαρηγόρητης μοναξιάς και διαπεραστικής οδύνης. Μια αριστοτεχνική λογοτεχνική παράσταση από μια από τις καλύτερες σύγχρονες συγγραφείς της Αμερικής.