Κάθε φορά που γεννιέται ένας ήρωας ψυχορραγεί ένας συγγραφέας. Φεύγεις, μαμά. Έφυγες. Δεν μπορείς να παίξεις πια. Δεν μπορείς να κρυφτείς στην εξώπορτα. Δεν μπορείς να μου φέρεις κάτι, εγώ σου ΄φερα τον αγαπημένα σου καθρέφτη, κοίτα, κοίτα τι όμορφη που δείχνεις έτσι μέσα στα μαύρα ρούχα. Το ξέρω ότι το βλέπεις. Μην ξεχάσεις εκεί που πας να βγάλεις τη ζωή σου απ΄ την τσέπη σου. Φεύγω, Καλό ταξίδι, μαμά. Η εικοσάχρονη Σάωρη κινείται στο κέντρο της Αθήνας, συχνάζει στην μπλε πολυκατοικία, στην πλατεία των Εξαρχείων, στο πάρκο της Ναυαρίνου, σ΄ ένα στούντιο στην οδό Μαυρομιχάλη. Έρχεται σε αντιπαράθεση με τη μητέρα της, με μια παιδική της φίλη, με έναν άντρα που θυμάται αμυδρά από παιδί, με αγνώστους, με τον εαυτό της. Η ηρωίδα του βιβλίου βιώνει με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο την ανασφάλεια και το υπαρξιακό άγχος της γενιάς της, την οικονομική κρίση, τις συνέπειες του μεταναστευτικού, την ανεργία που μαστίζει τους νέους. Ένα σπονδυλωτό μυθιστόρημα για τις αγωνίες της νέας γενιάς, γραμμένο ελλειπτικά και με νευρώδη ρυθμό.