Στους κανόνες της μνήμης η γνωριμία απέχει μόλις ένα βήμα από το χωρισμό. Πολλές φορές ο χωρισμός προηγείται της γνωριμίας.
Το καλοκαίρι, το φθινόπωρο, ο χειμώνας και η άνοιξη συμβαίνουν το ίδιο λεπτό και σε τυχαία σειρά.
Οι καβγάδες, οι όμορφες μέρες, οι αγκαλιές, οι βόλτες επιστρέφουν χωρίς συνοχή.
Η μνήμη θα σου θυμίσει ό,τι αγάπησες, θα διαγράψει όσα πρέπει, θα επιμείνει εκεί που χρειάζεται.
Το μόνο σίγουρο είναι πως στο τέλος μόνο οι δυνατές αναμνήσεις θα επιβιώσουν.
Ο Νικήτας και η Αμαράντα δεν είναι πια μαζί. Ή μήπως είναι;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]