Κάθε φορά που η έρευνα για τα χρόνια της Τουρκοκρατίας φέρνει στο φως ένα όνομα Ρωμηού, αναθαρρεί η ψυχή μας. Προσπαθούμε να βρούμε στοιχεία για τη ζωή του, την οικογένειά του, τη δραστηριότητά του. (...) Και είναι πολλοί αυτοί που ξεχώρισαν μόλις καταλάγιασαν οι ανωμαλίες των καιρών . Αναδείχτηκαν με τη διάνοια, τη σωφροσύνη, τη δουλειά, το ζήλο και τη γενναιοδωρία τους. Σταδιοδρόμησαν υπηρετώντας μέσα απ’ τους κρατικούς μηχανισμούς την αυτοκρατορία, αλλά και τους ομογενείς τους. Έφτασαν στα υψηλά αξιώματα ως ευπειθείς υπήκοοι, έλληνες - οθωμανοί. Ως κρατικοί υπάλληλοι, αποτέλεσαν μέσα στην πολυπολιτισμική αυτοκρατορία τον ενδιάμεσο κρίκο, τη γέφυρα που ένωνε τη διοίκηση με τα μέλη της ορθόδοξης κοινότητας. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]