Αγωγιμότης

Δεν είναι οριστικά νεκρό το τίποτα.
Επιζητεί φιλία
προσφέρει ευγενικά
ρήγματα προς κατάληψη.
Πριν από μας ορμά και προλαβαίνει
ν` ανοίξει πόρτες σε σκοτεινά δωμάτια.
Αναπαράγει εκεί τα κύτταρά του
εξασφαλίζει τη δική του επιβίωση
πριν βγει στου μέλλοντος το πλάτωμα, ασύνορο.
Στην πρώτη μας χαρά εγκαταλείπεται, αφελώς,
και στην οδύνη επιστρέφει δυσεξήγητο.
Το θρέφει η αλληλοδιαδοχή
του παιχνιδιού της ύπαρξης.
Άλλοτε αναμενόμενο, συνήθως φευγαλέο
και πάλι αναμενόμενο.
Δεν είναι οριστικά νεκρό το τίποτα.
Σαν μια αρχή το αναζητήσαμε,
των στοχασμών και των αισθήσεων,
σώμα αγώγιμο.

Ο Σωτήρης Μιχ. Σαμπάνης γεννήθηκε στις Καμάρες Αιγιαλείας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Δημόσιο Δίκαιο στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το όνομά του συνδέεται με τα μυθιστορήματα: Θέλω να μείνω με τον μπαμπά (2000), Κόκκινος χορός (2003) και Σκανταλόπετρα (2015). Η ποιητική του συλλογή Μεσίστιοι πόθοι (2008) βραβεύθηκε στον διαγωνισμό ποίησης «Κούρος Ευρωπού» (1998). Η παρουσία του στον χώρο του θεάτρου συνδέεται με τα έργα: Ευγενείς αγωνίες (2011), ένας γυναικείος μονόλογος που απέσπασε το Α΄ Κρατικό Βραβείο Συγγραφής Θεατρικού Έργου για το έτος 2009 στον διαγωνισμό του Υπουργείου Πολιτισμού, Το σώμα του χρόνου (2013) και Ηλιθιότητας εγκώμιο, μια διασκευή εμπνευσμένη από το θεατρικό έργο Οι ηλίθιοι του Νηλ Σάιμον.