Johann Sebastian Bach (Συνθέτης)

Μάνος Χατζηδάκις (Συνθέτης)

Ο Μάνος Χατζιδάκις γεννήθηκε στη Ξάνθη το 1925. Από την ηλικία των τεσσάρων ετών άρχισε να μελετά πιάνο, ενώ από το 1940-43 ανώτερα θεωρητικά με τον Μενέλαο Παλλάντιο, σημαντική μορφή της ελληνικής εθνικής μουσικής σχολής. Παράλληλα, σπούδαζε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ γαλουχείτο από καλλιτέχνες και διανοούμενους της γενιάς του Μεσοπολέμου (Σεφέρης, Ελύτης, Τσαρούχης, Γκάτσος, Σικελιανός). Από το 1945, συνεργαζόμενος κυρίως με το Εθνικό Θέατρο και το Θέατρο Τέχνης, έγραψε μουσική για πολλές αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες, καθώς και για έργα σύγχρονου ρεπερτορίου: "Mήδεια" (1956), "Εκκλησιάζουσες" (1956), "Όρνιθες" (1959), "Οθέλλος" (1957), "Λεωφορείον ο Πόθος" (1948), "Ματωμένος Γάμος" (1948), "Ευρυδίκη" (1960) κ.ά. Με την περίφημη διάλεξή του για το ρεμπέτικο (1948), τραγούδι παράνομο τότε, που εξέφραζε τα λαϊκά στρώματα, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στη συντηρητική ελληνική αστική κοινωνία. Συγχρόνως όμως, αναμόρφωσε όλο το ελληνικό τραγούδι, δρομολογώντας το σε νέους μουσικούς ορίζοντες. Το 1949 ίδρυσε με τη Ραλλού Μάνου και το ζωγράφο Σπύρο Βασιλείου το Ελληνικό Χορόδραμα, με το οποίο και παρουσίασε τα τέσσερα μπαλέτα του: "Μαρσύας" (1949), "Έξι λαϊκές ζωγραφιές" (1950), "Το καταραμένο φίδι" (1950) και "Ερημιά" (1957). Έγραψε μουσικά θέματα και τραγούδια για το θέατρο, τον κινηματογράφο, το μπαλέτο. Ενασχολήθηκε με όλα τα είδη του ελληνικού τραγουδιού και θεωρείται ο άνθρωπος που επανέφερε στην επικαιρότητα το ρεμπέτικο τραγούδι. Ο Μάνος Χατζιδάκις υπήρξε αναμορφωτής της ελληνικής μουσικής τη μεταπολεμική περίοδο και ένας άξιος εκπρόσωπος του πολιτιστικού γίγνεσθαι της Ελλάδας. Έγραψε μουσική για θεατρικές παραστάσεις και ταινίες μεταξύ των οποίων ο "Γυάλινος κόσμος" του Τennesse Williams, ο "Ματωμένος Γάμος" του F.G. Lorca, το "Απόψε αυτοσχεδιάζουμε" του L. Pirandello, καθώς και στις ταινίες "Μαγική πόλη" του Νίκου Κούνδουρου, "Στέλλα" του Μιχάλη Κακογιάννη, "Ποτέ την Κυριακή" του J. Dassin κ.ά. Ο Μάνος Χατζιδάκις είχε μακρόχρονη και γόνιμη συνεργασία με τα "Μπαλέτα του 20ού Αιώνα", είτε διευθύνοντας σε παραστάσεις τους έργα άλλων συνθετών ("Cocteau et la dance" 1972, "Traviata" 1973) είτε διευθύνοντας δικά του έργα σε χορογραφίες του Maurice Bejart ("Όρνιθες" 1964, "L΄ Ange Heurtebise" 1972, "Διόνυσος" 1988, "Οι μπαλάντες της οδού Αθηνάς" 1993). Στο διάστημα 1966-72 έζησε στη Νέα Υόρκη όπου έγραψε μερικά από τα σημαντικότερα έργα του: "Ρυθμολογία" (έργο για πιάνο), "Ο μεγάλος ερωτικός" (κύκλος τραγουδιών βασισμένος σε ποιήματα αρχαίων και νέων ποιητών), "Reflections" (τραγούδια επηρεασμένα από το κίνημα της pop music). Στην Αμερική ξεκίνησε και την "Εποχή της Μελισσάνθης", μια αυτοβιογραφική μουσική ιστορία που διαδραματίζεται κατά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Τα έργα του Μάνου Χατζιδάκι είχαν διεθνή απήχηση, δίνοντας στον συνθέτη τον τίτλο του άξιου πρεσβευτή του ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό. Η μουσική του δεν μπορούσε να περιοριστεί σε ένα είδος ή μια κατηγορία αφού με την ίδια επιτυχία μπορούσε να συνθέσει ένα έργο για συμφωνική ορχήστρα αλλά και ένα λαϊκό τραγούδι για ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Ο Μάνος Χατζιδάκις, προσωπικότητα πολύπλευρη και πολυδιάστατη, εκτός από τη σύνθεση, είχε και πολλές άλλες καλλιτεχνικές δραστηριότητες: ίδρυσε και διηύθυνε την "Πειραματική Ορχήστρα Αθηνών" (1964-67), το "Πολύτροπο" (Cafe theatre, 1972), τις "Μουσικές Γιορτές στα Ανώγεια Κρήτης" (φεστιβάλ μουσικής, 1978), το "Μουσικό Αύγουστο στο Ηράκλειο Κρήτης" (φεστιβάλ, 1979), τους "Μουσικούς Αγώνες στην Κέρκυρα" (1981), το "Τέταρτο" (πολιτιστικό περιοδικό, 1982), τον "Σείριο" (δισκογραφική εταιρεία, 1985), την "Ορχήστρα των Χρωμάτων" (ορχήστρα συμφωνικής μουσικής, 1989) και τέλος, δυηύθυνε το Γ΄ Πρόγραμμα του κρατικού ραδιοσταθμού (1975-81). Σημαντική στιγμή στη ζωή του συνθέτη ήταν το Οscar τραγουδιού που κέρδισε το 1961. Η μουσική παρακαταθήκη που άφησε πίσω του είναι τεράστια, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που επηρεάστηκαν από την πολυσύνθετη μουσική του σε μια προσπάθεια τους να δώσουν μια άλλη διάσταση στο έργο του μεγάλου συνθέτη. Ονόματα όπως ο Άκης Πάνου, ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Μανώλης Μητ

Ευάγγελος Μπουντούνης (Συνθέτης)

Ο Βαγγέλης Μπουντούνης γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε με υποτροφία στο Εθνικό Ωδείο και αποφοίτησε με " Αριστείο Εξαιρετικής Επίδοσης " από την τάξη του Δημήτρη Φάμπα. Δάσκαλοι του υπήρξαν οι Jose Tomas στην Ισπανία, Alexander Lagoya στον Καναδά και Alirio Diazστην Ιταλία. Είχε επίσης την ευκαιρία να συναντήσει τον Andres Segovia και να μαθητεύσει κοντά του στη Γρανάδα και τη Μαδρίτη. Συνεργάστηκε για πολλά χρόνια με τον Μάνο Χατζιδάκι, στο πρόσωπο του οποίου συνάντησε τον πιο σημαντικό μουσικό του δάσκαλο. Τιμήθηκε με πρώτα βραβεία σε διεθνείς διαγωνισμούς κιθάρας στην Ισπανία ( Santiago de Compostella , διαγωνισμός Α. Segovia) και στην Ιταλία (Μιλάνο - Ακαδημία Vivaldi , Βερτσέλι -διαγωνισμός Viotti - βραβείο M.C.Tedesco ). Έχει εμφανιστεί σε συναυλίες και ρεσιτάλ στην Ελλάδα, στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες (Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Σουηδία, Γερμανία, Δανία, Ολλανδία, Ουγγαρία, Γιουγκοσλαβία, Τσεχία, Τουρκία, Κύπρο), σε χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης καθώς και στον Καναδά και τις Η.Π.Α. Το 1988 δημιούργησε με τη Μάρω Ραζή ντουέτο κιθάρας. Από τότε έχουν εμφανιστεί σε αρκετά Φεστιβάλ (Αθηνών, Πατρών, Κων/πολης κ,ά.), έχουν παίξει με διάφορες ορχήστρες (Καμεράτα, Ορχήστρα των Χρωμάτων, Ορχήστρα Πατρών κ.α.) και έχουν ηχογραφήσει επτά CD (Ρεσιτάλ για Δύο, LET IT BEatles, Ένα Τραγούδι για το Μάνο vol. 1-2, Β. Μπουντούνης 100 Κιθάρες -ζωντανή ηχογράφηση στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, Libertango). Το 2008 κυκλοφόρησαν από την Legent το "Historia de un Amor" - Βαγγέλης Μπουντούνης 100 Κιθάρες Νο 2. Έχει εργασθεί πάνω στην τελειοποίηση της ποιότητας του ήχου της κιθάρας και στη βελτίωση της τεχνικής του οργάνου. Έχει γράψει και εκδόσει δέκα βιβλία ("The Guitar Technique" εκδ. Παπαγρηγορίου-Νάκας) που αναφέρονται τόσο στα σημαντικά κεφάλαια της τεχνικής ( Κλίμακες, Αρπίσματα, Λεγκάτα ), όσο και στα πιο εξειδικευμένα ( Κάθετες και Παράλληλες ασκήσεις, Stretching, Apoyando-Tirando κ.λ.π .). Έχει μελετήσει και εργασθεί για τη βελτίωση της κίνησης του αριστερού βραχίονα πάνω στην ταστιέρα, αναθεωρώντας πολλά "ταμπού" που υπήρχαν στις μέχρι τότε δακτυλοθεσίες. Έχει διασκευάσει, δακτυλοθετήσει και επιμεληθεί ένα μεγάλο μέρος από το ρεπερτόριο της κιθάρας ξεκινώντας από τις πολύ μικρές και φθάνοντας στις μεγάλες τάξεις ( " Recital" 1 έως 10 ). Το 1999 κυκλοφόρησε τη Μέθοδο κιθάρας (" Debuto ") όπως επίσης και όλα τα έργα για λαούτο του J. S. Bach σε μεταγραφή για κιθάρα. Το 2007 κυκλοφόρησαν οι: Concert Studies 4 βιβλία με τις σημαντικότερες σπουδές της κιθάρας (εκδ. Παπαγρηγορίου-Νάκας). Εδώ και πολλά χρόνια ασχολείται με τη σύνθεση πλουτίζοντας το ρεπερτόριο του οργάνου με έργα για μία και δύο κιθάρες, ενώ έχει συνθέσει και τρεις σουίτες με τη μορφή κοντσέρτου για δύο κιθάρες και ορχήστρα (LET IT BEatles, On the Rocks, Ένα Τραγούδι για το Μάνο) που έχει ήδη παρουσιάσει στο Μέγαρο Μουσικής και στο Λυκαβηττό με διάφορες ορχήστρες (Καμεράτα, Ορχ. Πατρών). Από το 1996 είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών. Από τη σχολή του έχουν αποφοιτήσει αρκετοί σημαντικοί κιθαριστές, μερικοί από τους οποίους κάνουν διεθνή καριέρα. Από το 1997 είναι υπεύθυνος Κιθάρας στο Εθνικό Ωδείο και στα Δημοτικά Ωδεία Πατρών και Αμαρουσίου. Από το 2011 είναι καθηγητής στο Hellenic American University. Έχει συνεργαστεί με σημαντικούς Έλληνες και ξένους μαέστρους και δημιουργούς όπως: Μάνος Χατζιδάκις, Ανδρέας Παρίδης, Γιάννης Ιωαννίδης, Μίκης Θεοδωράκης, Αλέξανδρος Μυράτ, Μίλτος Λογιάδης, Hikmet Sismek, Θόδωρος Αντωνίου, Γιώργος Κουρουπός, Saulius Sondeckis, Τάσος Συμεωνίδης κ.λπ. Έχει συνεργαστεί, επίσης, με Έλληνες και ξένους σολίστ και τραγουδιστές όπως: Κική Μορφωνιού, Άρης Γαρουφαλής, Τάτσης Αποστολίδης, Ives Stormes, Alirio Diaz, Gulden Turali, Χριστόδουλος Γεωργιάδης, Ναταλία Μιχαηλίδου, Βαγγέλης Χριστόπουλος, Στέλλα Γαδέδη, Έλενα Παπανδρέου, Σπύρος Ράντος, Μάριος Φραγκούλης, Νένα Βενετσάνου, Σαββίνα Γιαννάτου κ.λπ. Το 1986 δημιούργησε και διεύθυνε τους "Κιθαριστές" πρωτότυπη ορχήστρα με κιθάρες αποτελούμενη από τελειόφοιτους μαθητές του και μια από τις πολύ λίγες που υπάρχουν στον Ευρωπαϊκό χώρο. Το 2004 η ορχήστρα αυτή συμπληρώθηκε με άλλους 120 κιθαριστές . Με αυτό το γιγαντιαίο σχήμα ο Ευάγγελος Μπουντούνης έδωσε αρκετές συναυλίες στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών (Ωδείο Ηρώδου Αττικού) και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Συνδυασμό των καλλιτεχνικών και διδακτικών του δραστηριοτήτων αποτελούν τα Φεστιβάλ Κιθάρας Ρεθύμνου (1985-1986), Ιωαννίνων (1988-1993) και Πατρών (1994- ), των οποίων υπήρξε εμπνευστής και δημιουργός, αλλά και ο βασικός καθηγητής στα σεμινάρια που λειτούργησαν στα πλαίσια τους.

Alonso Mudarra (Συνθέτης)

John Dowland (Συνθέτης)

Sylvius Leopold Weiss (Συνθέτης)

Γερμανός λαουτίστας και συνθέτης από τους μεγαλύτερους της εποχής του. Διάσημος για τη δεξιοτεχνία του και την ικανότητα του στον αυτοσχεδιασμό. Έγινε δεκτός και τιμήθηκε σε πολλές αυλές ευγενών στη Γερμανία και Πολωνία. Έγραψε πολλά έργα, χορούς, σουίτες, παρτίτες και κοντσέρτα που για πολύ καιρό έμειναν ανέκδοτα.

Fernando Sor (Συνθέτης)

Διάσημος Ισπανός κιθαριστής και συνθέτης. Μελέτησε κιθάρα και εκκλησιαστικό όργανο σ΄ ένα μοναστήρι της Βαρκελώνης. Στα 18 του χρόνια συνέθεσε την πρώτη του όπερα, η οποία παρουσιάστηκε μ΄ επιτυχία στη Βαρκελώνη, τη Βενετία και τη Βιέννη. Ως το 1809, που ταξίδευσε στην Αγγλία, είχε ήδη συνθέσει ορατόρια, συμφωνίες, κουαρτέτα εγχόρδων κ.α. Το 1812 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου γνωρίστηκε με το διάσημο Ισπανό κιθαριστή D. Aguado, με τον οποίο έδωσε πάρα πολλές συναυλίες ως ντουέτο. Το 1824 ταξίδεψε στη Ρωσία, όπου απέκτησε τεράστια φήμη. Στις μέρες μας, ο Sor είναι γνωστός μόνο για το κιθαρι-στικό του έργο, που περιλαμβάνει πολλές σπουδές, φαντασίες, σονάτες, παραλλαγές καθώς και πολύ σημαντικές συνθέσεις για δύο κιθάρες.

Agustin Barrios Mangore (Συνθέτης)

Θεωρείται ο μεγαλύτερος κιθαριστής-συνθέτης των αρχών του 20ού αιώνα. Από πολύ μικρή ηλικία έδειξε έφεση προς τη μουσική και αργότερα ασχολήθηκε με την ποίηση και τη φιλοσοφία. Έζησε και εργάστηκε ως σολίστας και δάσκαλος σε πάρα πολλές χώρες της Νοτίου Αμερικής. Από το 1934 ως το 1936 έκανε μια μεγάλη περιοδεία στην Ευρώπη. Συνέθεσε πάνω από 300 έργα για κιθάρα στα οποία φαίνεται ότι κατείχε πλήρως όλες τις αρμονικές δυνατότητες του οργάνου. Τα έργα του καλύπτουν το ύφος όλων των μουσικών περιόδων και περιλαμβάνουν σπουδές, βαλς, πρελούδια, μαζούρκες, σουίτες κ.α. Η κουλτούρα των ιθαγενών της Παραγουάης του ενέπνευσε τη σύνθεση. Η μουσική της Λατινικής Αμερικής έχει επηρεάσει άμεσα τα έργα του, τα οποία είναι πολύ συχνά χοροί, όπως cueca, maxixe, tango, milonga, zamba και zapateado. Σώζονται περισσότερα από 100 έργα του, άλλα σε χειρόγραφα και άλλα μόνο από δικές του ηχογραφήσεις σε δίσκους 78 στροφών (ηχογράφησε 30 δίσκους).

Isaac Albeniz (Συνθέτης)

Ισπανός πιανίστας και συνθέτης. Πρωτοεμφανίστηκε ως παιδί-θαύμα. Αφού σπούδασε στο Παρίσι, στη Μαδρίτη, στη Λειψία και στις Βρυξέλλες, ακολούθησε τον Λιστ σε περιοδεία τελειοποιώντας μαζί του την τεχνική του στο πιάνο. Ταξίδεψε στις ΗΠΑ και στη Νότια Αμερική και έζησε στη Μαδρίτη, στο Λονδίνο και στο Παρίσι. Ασχολήθηκε με τη συμφωνική μουσική και με την όπερα και έγραψε αναρίθμητα κομμάτια για πιάνο. Ανάμεσα τους η περίφημη συλλογή "Iberia" στην οποία ο Albeniz οφείλει τη φήμη του.

Scott Joplin (Συνθέτης)

Νέγρος Αμερικανός πιανίστας και συνθέτης μουσικής ragtime. Ξεκίνησε παίζοντας πιάνο σε κακοφημα σπίτια του Σαιντ-Λούις και του Σικάγου πριν εγκατασταθεί στη Νέα Υόρκη το 1907. Γνωστά έργα του για πιάνο είναι: "Male-Leaf rag" (φύλλο σφενταμιού) ,"The Entertainer" (ο αρτίστας), "Wall-Street rag" κ.α. Επίσης οι όπερες "A Guest of Honor" (ένας επίτιμος προσκεκλημένος) και "Treemonisha". Λέγεται, ότι η αποτυχία της τελευταίας το 1915, συνετέλεσε στο θάνατό του. Η μουσική του αναβίωσε στα μέσα της δεκαετίας του ΄70.

Ευάγγελος Μπουντούνης (Επιμέλεια)

Ο Βαγγέλης Μπουντούνης γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε με υποτροφία στο Εθνικό Ωδείο και αποφοίτησε με " Αριστείο Εξαιρετικής Επίδοσης " από την τάξη του Δημήτρη Φάμπα. Δάσκαλοι του υπήρξαν οι Jose Tomas στην Ισπανία, Alexander Lagoya στον Καναδά και Alirio Diazστην Ιταλία. Είχε επίσης την ευκαιρία να συναντήσει τον Andres Segovia και να μαθητεύσει κοντά του στη Γρανάδα και τη Μαδρίτη. Συνεργάστηκε για πολλά χρόνια με τον Μάνο Χατζιδάκι, στο πρόσωπο του οποίου συνάντησε τον πιο σημαντικό μουσικό του δάσκαλο. Τιμήθηκε με πρώτα βραβεία σε διεθνείς διαγωνισμούς κιθάρας στην Ισπανία ( Santiago de Compostella , διαγωνισμός Α. Segovia) και στην Ιταλία (Μιλάνο - Ακαδημία Vivaldi , Βερτσέλι -διαγωνισμός Viotti - βραβείο M.C.Tedesco ). Έχει εμφανιστεί σε συναυλίες και ρεσιτάλ στην Ελλάδα, στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες (Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Σουηδία, Γερμανία, Δανία, Ολλανδία, Ουγγαρία, Γιουγκοσλαβία, Τσεχία, Τουρκία, Κύπρο), σε χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης καθώς και στον Καναδά και τις Η.Π.Α. Το 1988 δημιούργησε με τη Μάρω Ραζή ντουέτο κιθάρας. Από τότε έχουν εμφανιστεί σε αρκετά Φεστιβάλ (Αθηνών, Πατρών, Κων/πολης κ,ά.), έχουν παίξει με διάφορες ορχήστρες (Καμεράτα, Ορχήστρα των Χρωμάτων, Ορχήστρα Πατρών κ.α.) και έχουν ηχογραφήσει επτά CD (Ρεσιτάλ για Δύο, LET IT BEatles, Ένα Τραγούδι για το Μάνο vol. 1-2, Β. Μπουντούνης 100 Κιθάρες -ζωντανή ηχογράφηση στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, Libertango). Το 2008 κυκλοφόρησαν από την Legent το "Historia de un Amor" - Βαγγέλης Μπουντούνης 100 Κιθάρες Νο 2. Έχει εργασθεί πάνω στην τελειοποίηση της ποιότητας του ήχου της κιθάρας και στη βελτίωση της τεχνικής του οργάνου. Έχει γράψει και εκδόσει δέκα βιβλία ("The Guitar Technique" εκδ. Παπαγρηγορίου-Νάκας) που αναφέρονται τόσο στα σημαντικά κεφάλαια της τεχνικής ( Κλίμακες, Αρπίσματα, Λεγκάτα ), όσο και στα πιο εξειδικευμένα ( Κάθετες και Παράλληλες ασκήσεις, Stretching, Apoyando-Tirando κ.λ.π .). Έχει μελετήσει και εργασθεί για τη βελτίωση της κίνησης του αριστερού βραχίονα πάνω στην ταστιέρα, αναθεωρώντας πολλά "ταμπού" που υπήρχαν στις μέχρι τότε δακτυλοθεσίες. Έχει διασκευάσει, δακτυλοθετήσει και επιμεληθεί ένα μεγάλο μέρος από το ρεπερτόριο της κιθάρας ξεκινώντας από τις πολύ μικρές και φθάνοντας στις μεγάλες τάξεις ( " Recital" 1 έως 10 ). Το 1999 κυκλοφόρησε τη Μέθοδο κιθάρας (" Debuto ") όπως επίσης και όλα τα έργα για λαούτο του J. S. Bach σε μεταγραφή για κιθάρα. Το 2007 κυκλοφόρησαν οι: Concert Studies 4 βιβλία με τις σημαντικότερες σπουδές της κιθάρας (εκδ. Παπαγρηγορίου-Νάκας). Εδώ και πολλά χρόνια ασχολείται με τη σύνθεση πλουτίζοντας το ρεπερτόριο του οργάνου με έργα για μία και δύο κιθάρες, ενώ έχει συνθέσει και τρεις σουίτες με τη μορφή κοντσέρτου για δύο κιθάρες και ορχήστρα (LET IT BEatles, On the Rocks, Ένα Τραγούδι για το Μάνο) που έχει ήδη παρουσιάσει στο Μέγαρο Μουσικής και στο Λυκαβηττό με διάφορες ορχήστρες (Καμεράτα, Ορχ. Πατρών). Από το 1996 είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών. Από τη σχολή του έχουν αποφοιτήσει αρκετοί σημαντικοί κιθαριστές, μερικοί από τους οποίους κάνουν διεθνή καριέρα. Από το 1997 είναι υπεύθυνος Κιθάρας στο Εθνικό Ωδείο και στα Δημοτικά Ωδεία Πατρών και Αμαρουσίου. Από το 2011 είναι καθηγητής στο Hellenic American University. Έχει συνεργαστεί με σημαντικούς Έλληνες και ξένους μαέστρους και δημιουργούς όπως: Μάνος Χατζιδάκις, Ανδρέας Παρίδης, Γιάννης Ιωαννίδης, Μίκης Θεοδωράκης, Αλέξανδρος Μυράτ, Μίλτος Λογιάδης, Hikmet Sismek, Θόδωρος Αντωνίου, Γιώργος Κουρουπός, Saulius Sondeckis, Τάσος Συμεωνίδης κ.λπ. Έχει συνεργαστεί, επίσης, με Έλληνες και ξένους σολίστ και τραγουδιστές όπως: Κική Μορφωνιού, Άρης Γαρουφαλής, Τάτσης Αποστολίδης, Ives Stormes, Alirio Diaz, Gulden Turali, Χριστόδουλος Γεωργιάδης, Ναταλία Μιχαηλίδου, Βαγγέλης Χριστόπουλος, Στέλλα Γαδέδη, Έλενα Παπανδρέου, Σπύρος Ράντος, Μάριος Φραγκούλης, Νένα Βενετσάνου, Σαββίνα Γιαννάτου κ.λπ. Το 1986 δημιούργησε και διεύθυνε τους "Κιθαριστές" πρωτότυπη ορχήστρα με κιθάρες αποτελούμενη από τελειόφοιτους μαθητές του και μια από τις πολύ λίγες που υπάρχουν στον Ευρωπαϊκό χώρο. Το 2004 η ορχήστρα αυτή συμπληρώθηκε με άλλους 120 κιθαριστές . Με αυτό το γιγαντιαίο σχήμα ο Ευάγγελος Μπουντούνης έδωσε αρκετές συναυλίες στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών (Ωδείο Ηρώδου Αττικού) και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Συνδυασμό των καλλιτεχνικών και διδακτικών του δραστηριοτήτων αποτελούν τα Φεστιβάλ Κιθάρας Ρεθύμνου (1985-1986), Ιωαννίνων (1988-1993) και Πατρών (1994- ), των οποίων υπήρξε εμπνευστής και δημιουργός, αλλά και ο βασικός καθηγητής στα σεμινάρια που λειτούργησαν στα πλαίσια τους.