Μα ήταν ο Τυπάλδος. Πώς θα μπορούσε να κάνει πίσω; Ο διάσημος ψυχίατρος. Ένας Υπεράνθρωπος. Αυτός που πάλευε με τα πάντα. Που πάλευε με την κατάθλιψη, που πάλευε με τον αυτισμό, που πάλευε με το παρελθόν του, που πάλευε να κάνει μιαν απλή σχέση, που πάλευε να τον κατανοήσουν οι άνθρωποι, η ελπίδα των γονιών, η ελπίδα των παιδιών. Αυτός που – σχεδόν πάντα – είχε δίκιο. Αυτός είχε το χάρισμα και την κατάρα. Η ιδιοφυΐα. Λοιπόν; Τι να την έκανε την ιδιοφυΐα του αν δείλιαζε τώρα; Τι είναι η ιδιοφυΐα χωρίς θάρρος; Χωρίς θέληση; Χωρίς να μπορείς να κοιτάξεις στα μάτια το βλέμμα που σε κατατροπώνει και να του πεις «κάνε πιο κει». Πού είναι η ιδιοφυΐα, όταν η ατολμία επελαύνει επάνω σε φτερωτά άλογα και σε καλεί στον ίδιο σου τον όλεθρο; Ποια είναι η ιδιοφυΐα όταν η ατσαλένια πανοπλία της θέλησης κάνει φτερά και σκορπίζεται στον άνεμο; Όλα θα τα αντιμετώπιζε τώρα. Σε μια σκοτεινή αρένα όπου οι σύμμαχοι του σκότους θα γλεντούσαν χωρίς σταματημό. Και θα ήταν εκεί μόνος. Αυτός και όλοι τους. Ένας εναντίον όλων. Αυτός και τα σκοτάδια του…» Περισσότερο ένα φιλοσοφικό θρίλερ, μια πραγματεία πάνω στη θεωρία του υπεράνθρωπου, ένας στοχασμός πάνω στην «Υψενική» και «Νιτσεϊκή» φιλοσοφία, παρά ένα καταιγιστικό αστυνομικό με συνεχείς ανατροπές και υπερβολές, το μυθιστόρημα του Γιώργου Κατσούλα επικεντρώνεται στο χαρακτήρα του Ψυχιάτρου Τυπάλδου, ενός αυτιστικού γιατρού με σύνδρομο Άσπεργκερ και παρακολουθεί βήμα βήμα την πορεία του για τη σύλληψη ενός παιδεραστή.