H Φωτεινή φωτίζει ζωές. Ο απαλός Σπύρος κι ο κραυγαλέος Φώτης. Πρόσωπα και στιγμές που ανήκουν, μαζί με παραμυθένιες φιγούρες, στο βεβαρυμένο παρελθόν αυτού του κόσμου. Η φρεσκάδα της "Φωτεινούλας", εγγονής της Φωτεινής στο μέλλον, που ξέρει κι εκείνη "ν΄ ακούει" και που βιάζεται, με αναζωογονητικό τρόπο, να φιλοσοφήσει τον έρωτα. Απορίες, συλλογισμοί για την ευτυχία, και συμβολισμοί που ανήκουν στην αιωνιότητα της ανθρώπινης φύσης. Αρκετές δεκαετίες πριν, η Φωτεινή, με κύριο όπλο μερικά ποιήματα, διανύει μια πορεία ζωής που μοιάζει με τρελή κούρσα συναισθημάτων, βιώνει συνεχή ψυχολογική και σωματική βία, έναν αβάσταχτο φόνο κι έναν αναπάντεχο θάνατο. Με μια ανεξήγητη λάμψη στο δέρμα και τις σκέψεις φυλαγμένες πάνω στις κορυφές των βουνών. Με όνειρα κληρονομιά από τη Σμύρνη και βήματα-εικόνες που φτάνουν μέχρι την άλλη άκρη του κόσμου, την Κούβα. Κι έπειτα; Η ζωή. Η ζωή που περίμενε κρυμμένη. Η αγάπη που ήταν πάντα εκεί, καταρρίπτοντας τον παντοδύναμο μύθο της αγάπης-τροχοπέδης. Η εξέλιξη των πάντων και η δύναμη της ψυχής που φάνηκε να είναι ο τελικός εξαγνισμός. Εξάλλου, η Φωτεινή είχε αγαπήσει τους στίχους του Rimbaud, "en avant... προχώρα μπροστά". Ακόμη κι όταν όλα μοιάζουν αδύνατα. Ειδικά τότε.