Το "Ψευδή σημεία επαφής" δεν είναι απλά το πρώτο βιβλίο του Οδυσσέα Ανδρούτσου αλλά ένα από τα ελάχιστα καλά βιβλία επιστημονικής φαντασίας που γράφτηκαν από Έλληνα. Και είναι τόσο καλό όχι γιατί ο συγγραφέας είναι λόγιος, ούτε λόγω της επιστημονικής του ακρίβειας, αλλά γιατί ο Ανδρούτσος, κατόρθωσε να γράψει ένα βιβλίο με καταιγιστική δράση, να κατασκευάσει ένα πιστευτό αντι-ήρωα που δεν περιχαρακώνεται στα στενά όρια της Ελλάδα, μπορεί να είναι οπουδήποτε κι άλλωστε ο κόσμος που συγκρότησε για μας ο συγγραφέας, ο πλανήτης γη -χωρίς να απέχει πολύ από τον σημερινό- είναι ένα μεγάλο κράτος και όπως είπε και ο Μαξ Βέμπερ "Κράτος είναι μια γεωγραφική έκταση στα όρια της οποίας μια κεντρική εξουσία έχει το μονοπώλιο νομιμοποιημένης βίας". Ο Ρεσύ, ο ήρωας του βιβλίου έχει τους δικούς του ηθικούς κανόνες που ποτέ ή σχεδόν ποτέ δεν συμπίπτουν με τους κανόνες που επιβάλει το σύστημα. Έρχεται αντιμέτωπος με τους Νομοκράτες, τα "ντόπερμαν" του συστήματος. Το πετυχημένο λογοπαίγνιο με την αντιδιαστολή των Νομοκρατών στους Τρομοκράτες είναι εξαιρετικά επιτυχημένο, σε ένα παγκόσμιο κράτος είναι φυσικό η κάθε αντίσταση να βαφτίζεται τρομοκρατία. Ο Ρεσύ, μολονότι περιθωριακός, δεν είναι τρομοκράτης. Και δεν είναι γιατί δεν σκοπεύει να αλλάξει τον κόσμο, δεν μπορεί καν να αλλάξει τον ευατό του. [...]