(...) Οι πέντε πεζογράφοι, με τους οποίους ασχολούμαι στο βιβλίο αυτό, πάσχισαν να συλλάβουν και να αποδώσουν στα έργα τους τη βιωμένη από αυτούς πραγματικότητα, να δώσουν μια μαρτυρία της εποχής τους, από τη σκοπιά που ο καθένας την είδε και με τα καλλιτεχνικά μέσα που ο καθένας επέλεξε, τα οποία δεν ήταν ανεξάρτητα από τη σκοπιά που είδε ή που βίωσε την εποχή του. Πλαίσιο της πεζογραφίας τους είναι είτε η εποχή τους με συγκεκριμένες αναδρομές ως τα τραγικά γεγονότα του β` παγκοσμίου πολέμου, είτε μια φαινομενικά απροσδιόριστη χρονική περίοδος, με τα χαρακτηριστικά, όμως, της σύγχρονης εποχής. (...) Οι συγγραφείς και τα έργα τους δεν επιλέχτηκαν ειδικά. Σε διαφορετικές περιστάσεις και χρονικές στιγμές, σε ανακοινώσεις, άρθρα, βιβλιοκρισίες, ομιλίες, αφιερώματα, περιοδικών, πανεπιστημιακά μαθήματα είχα μελετήσει τον καθένα χωριστά. Η επανεξέταση, όμως, των σχετικών κειμένων μού έδειξε ότι στις εργασίες μου υπήρχε μια κοινή οπτική γωνία, ένας «τρόπος» εξέτασης των έργων τους, με τον οποίο μπορούσα να στηρίξω την «ομαδοποίησή» τους σ` αυτό το βιβλίο, όχι μόνο στα κοινά τους σημεία, αλλά και στις διαφορές τους. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]