(...) Είναι ένα αληθινό σενάριο, γραμμένο με την αισιοδοξία, την ορμή, την απορία, το φόβο, την υποκειμενικότητα και την παρατηρητικότητα μιας εικοσάχρονης. Αλλά, ταυτόχρονα, με τη γνώση, το βάθος, τη φυσικότητα μιας γυναίκας που `χε την τύχη να ζήσει άλλα εξήντα χρόνια συναντήσεων και αποχωρισμών. Γιατί, με την παραίνεση μας να αποτυπώσει γραπτά την ιστορία της, άρχισε να τη γράφει πολύ αργότερα από τότε που τη βίωσε, σε ηλικία περίπου ογδόντα ετών. Μια προσωπική ιστορία που -μαζί με άλλες- συνθέτει την Ιστορία του τόπου. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]