[...] Στον καιρό μας η ανάπτυξη της τεχνολογίας και η υδροκέφαλη επέκταση των πόλεων έχει δώσει στην αλλοτρίωση του ανθρώπου από τη φύση της τις διαστάσεις της πλήρους ρήξης. Ο δυτικός άνθρωπος βρίσκει τον εαυτό του εγκλωβισμένο σ΄ ένα μεγάλο βαθμό συνθετικό περιβάλλον, απομαυρυσμένο και φυσικοβιολογικά ακόμη από τη γη, η δε σχέση τους προς τον φυσικό κόσμο μεσολαβείτε τελείως από τις μηχανές. Δεν διαθέτει την παραμικρή οικειότητα με το πως παράγονται τα περισσότερα απ΄ τα αγαθά και οι τροφές του σου φέρνουν στο νου αμυδρώς μόνο τα ζώα και τα φυτά απ΄ τα οποία προήλθαν (για να μην αναφερθούμε στις τελείως χημικοποιημένες και τεχνητές τροφές). Ριγμένοι μέσα στο κουτί του αποστειρωμένου αστικού milieu (σχεδόν θεσμικού σε μορφή κι εμφάνιση), ο δυτικός τρόπος ζωής στερεί απ΄ το σύγχρονο άνθρωπο ακόμη και το ρόλο του θεατή στα γεωργικά και βιομηχανικά συστήματα που "ικανοποιούν" τις υλικές του ανάγκες. Είναι καθαρή περίπτωση καταναλωτή, ένας παθητικός, αδρανής, άψυχος δέκτης. Ίσως δεν θα ήταν σωστό να έλεγε κανείς ότι δεν σέβεται το φυσικό περιβάλλον. Το γεγονός είναι ότι δεν έχει την παραμικρή ιδέα για το τι σημαίνει οικολογία ή τι απαιτεί το περιβάλλον του ώστε να διατηρηθεί σε ισορροπία. [...] (απόσπασμα από το κεφάλαιο "Η οικολογική χρήση της τεχνολογίας")