Ο Πλάτωνας υπήρξε ο φιλόσοφος με τη μεγαλύτερη επίδραση στον φιλοσοφικό στοχασμό της ανθρωπότητας. Τίποτε δεν ήταν πια ίδιο στον κόσμο μετά από την πλατωνική φιλοσοφία, την πρωτοκαθεδρία της δικαιοσύνης, της σωφροσύνης και της ανδρείας και του έρωτα του Αγαθού, δηλαδή της Αρετής που κυβερνά την ανθρώπινη ανέλιξη.
Δεν είναι παράξενο, που πέντε αιώνες μετά τον θάνατό του, η φιλοσοφία του ενέπνευσε αλλεπάλληλες γενεές φιλοσόφων που έδρασαν από τον τρίτο ως τον έβδομο μεταχριστιανικό αιώνα, των λεγάμενων Νεοπλατωνικών. Αυτή η αξιοθαύμαστη χορεία σκεπτόμενων λογίων επέκτεινε τη διδασκαλία του δίνοντας τη δική τους νοηματοδότηση στα πλατωνικά κείμενα αναπτύσσοντας ένα σταθερό και ρωμαλέο φιλοσοφικό σύστημα. Στον εαυτό τους έδωσαν το καθήκον να επεξηγούν τις πτυχές της πλατωνικής σκέψης που θεωρούσαν ότι ο μεγάλος δάσκαλος είχε αφήσει ασαφείς. Επιπλέον είχαν και ένα εξίσου αξιόλογο καθήκον: τη διδασκαλία της φιλοσοφίας. Το ιερό αυτό καθήκον το εκτελούσαν με πίστη και σχολαστικότητα προσπαθώντας να εμπνεύσουν τους νέους της εποχής με τα πλατωνικά ιδεώδη, δηλαδή την αγάπη για τη δικαιοσύνη και την αρετή, σε αντιδιαστολή με την περιρρέουσα ρωμαϊκή παρακμή.
Ο ανώνυμος δάσκαλος του 6ου αιώνα συνέγραψε ουσιαστικά ένα διδακτικό βιβλίο για προχωρημένους σπουδαστές της φιλοσοφίας. Αποτελεί ένα μαγευτικό ταξίδι στον κόσμο αυτών των ηρωικών μορφών της ύστερης ελληνικής διανόησης που αγωνίζονταν με θέρμη να διατηρήσουν ζωντανή τη φιλοσοφία ενάντια στον ρου της ιστορίας. Ταυτόχρονα είναι μια ματιά στην πλατωνική πρόσληψη της εποχής αυτής. Πέρα από την οποιαδήποτε συναισθηματική αξία του έργου αυτού, ο επιστήμονας μελετητής θα βρει χρήσιμες απόψεις περί του πώς να προσεγγίζουμε το πλούσιο και πολυεπίπεδο πλατωνικό έργο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)