Οι "βίοι των αγίων" μας φανερώνουν και μας αποδεικνύουν ότι κάθε άγιος είναι ο Χριστός επαναλαμβανόμενος. Όλη η ζωή της εκκλησίας μας, όλες οι ακολουθίες της, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια διαρκής πρόσκληση σ΄ αυτό: Να επαναλαμβάνουμε καί εμείς την ζωή του Χριστού μαζί με τον άγιο που εορτάζουμε. Τώρα γνωρίζουμε από τους βίους των αγίων: Ποιος είναι ο Θεός, και τι είναι ο Θεός, ακόμη ποιος είναι ο άνθρωπος, και τι είναι ο άνθρωπος (π. Ιουστίνος Πόποβιτς). Το κέντρο των προσευχών μας θα πρέπει να είναι ο Χριστός, θα ζητάμε από τον Θεό, στο όνομα του Χριστού, και θα το λαμβάνουμε, εάν βέβαια καλά το ζητάμε κατά το Ευαγγελικό "Ό,τι αν αιτήσητε τον Πατέρα εν τω ονόματί μου δω υμίν" (Ιωάννου ιε΄ 16). Μετά βέβαια τον Χριστόν παρακαλούμε την Παναγία μας, η οποία έχει μεγάλη παρρησία εις τον Υιόν της. Κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας, όταν η Παναγία ευρίσκεται στον παράδεισο, ο Χριστός είναι Όρθιος και δέχεται τις μεσιτείες της. Μετά παρακαλούμε τους Αγίους οι οποίοι πήραν από τον Χριστό διάφορα χαρίσματα κατά το Μαρτύριόν των και σπεύδουν στην βοήθειά μας. Ικέτης προς τους Αγίους δια τας πρεσβείας των. (από τον πρόλογο του συγγραφέα)