Στα βουνά του Κουρδιστάν, εδώ και μερικά χρόνια, συντελείται ένα κοινωνικό πείραμα, που όμοιό του σπανίως έχει δει η ανθρωπότητα. Ένας συνελευσιακός, αμεσοδημοκρατικός σοσιαλισμός αναδύθηκε μετά την εγκατάλειψη από το PKK και τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν των «μαρξιστικο-λενινιστικών» στερεοτύπων και το αγκάλιασμα ιδεών που είχαν διατυπωθεί από τον σημαντικό αμερικανό διανοητή Μάρεϊ Μπούκτσιν. Αυτές οι «κοινοτιστικές» ιδέες τέθηκαν σε εφαρμογή στις πόλεις της Δημοκρατικής Ομοσπονδίας της Βόρειας Συρίας. Ένα περίπλοκο σύστημα δημοκρατικών συμβουλίων ξεκινά από το επίπεδο των «κοινοτήτων» (οικισμοί μεταξύ τριάντα και τετρακοσίων οικογενειών). Η κοινότητα στέλνει αντιπροσώπους στο συμβούλιο της γειτονιάς ή του χωριού, το οποίο με τη σειρά του στέλνει αντιπροσώπους στην περιφέρεια (ή την πόλη) και τελικά στις συνελεύσεις που αφορούν ολόκληρη την περιοχή. Οι πολίτες συμμετέχουν σε επιτροπές για την υγεία, το περιβάλλον, την άμυνα, τα γυναικεία θέματα, την οικονομία, την πολιτική, τη δικαιοσύνη και την ιδεολογία. Ο καθένας δικαιούται να μιλήσει. Τα δε συμβούλια γυναικών έχουν την εξουσία να παρακάμπτουν τις αποφάσεις των άλλων συμβουλίων όταν το θέμα αφορά ειδικά τα συμφέροντα των γυναικών.

Σε αυτό το μικρό κείμενο η κόρη του Μάρεϊ Μπούκτσιν, Ντέμπι, κάνει μια σύντομη ανασκόπηση του πώς οι ιδέες του πατέρα της επηρέασαν τους Κούρδους και τους βοήθησαν να δημιουργήσουν μια καινούργια και, εν πολλοίς, καινοτόμο δημοκρατία.