Η φιλοσοφία ντύνεται με υλικά, υφάνσεις και χρώματα πολλών λογιών. Μπορεί να υφάνει τη σύνθετη ανάλυση αλλά και την επιτηδευμένη μπουρδολογία, τη βαθιά ενόραση όπως και τον δήθεν βαθύ στοχασμό, την αμερόληπτη συμβουλή ή την προσωπική προκατάληψη.

Εμφανίζεται με φανταχτερή ή μουντή όψη όχι μόνο στις πανεπιστημιακές αίθουσες αλλά και στο τοπικό βιβλιοπωλείο, στα ράφια δίπλα σε βιβλία New Age για την εξωαισθητηριακή αντίληψη και τον διαλογισμό.

Άσχετα από τη μορφή κουρελούς, η φιλοσοφία σού ζητά να προσπαθήσεις να σκεφτείς για τον εαυτό σου, λογικά και συνεκτικά, να δημιουργήσεις τάξη από το χάος.

Χρησιμοποιείς ιδέες και πλαίσια που ανέπτυξαν άλλοι, ιδιαίτερα οι μεγάλοι φιλόσοφοι του παρελθόντος, σαν σκαλωσιές. Αλλά τελικά φτιάχνεις –και χρησιμοποιείς– τη δική σου κοσμοαντίληψη, αποφασίζοντας τι να πιστέψεις, τι να κάνεις και σε τι να ελπίζεις.

Στόχος μου σε αυτό το βιβλίο είναι να στήσω ένα κομμάτι της σκαλωσιάς, παρουσιάζοντας το πιο ενδιαφέρον, για εμένα, και πιο επίκαιρο από τα αρχαία φιλοσοφικά συστήματα: τον επικουρισμό. Μια «θεωρία των πάντων» που προέρχεται από τις παρατηρήσεις και τις ιδέες του Αθηναίου φιλοσόφου του 3ου αιώνα π.Χ., του Επίκουρου, και μεταγγίστηκε σε λατινικό έμμετρο λόγο από τον Ρωμαίο οπαδό του, τον Λουκρήτιο, τον 1ο αιώνα π.Χ..

Μολονότι ο κόσμος έχει αλλάξει από τότε που ο Επίκουρος έγραψε και δίδαξε, τα ζητήματα των χρημάτων, της αγάπης, της οικογένειας και της πολιτικής με τα οποία ασχολήθηκε εξακολουθούν να υπάρχουν στις μέρες μας, με νέο περίβλημα. Η επικούρεια οπτική παραμένει, κατά την άποψή μου, επίκαιρη και πολύτιμη.