"Τα όσα γράφονται παρακάτω είναι προσωπικές αναμνήσεις αλλά και πληροφορίες από πρόσωπα, κατ΄ εμέ πολύ αξιόπιστα, και οι οποίες πληροφορίες έχουν διασταυρωθεί στο πέρασμα των χρόνων και έχουν επαληθευθεί. Το γραπτό αυτό δεν είναι ιστορία, ούτε με την επιστημονική αλλά ούτε και με την καθημερινή σημασία της λέξης. Μάλλον θα έλεγα πως έχει στοιχεία πιο συγγενή προς την λαογραφία. Και ασφαλώς θα υπάρχουν ελλείψεις , ίσως και λάθη. Και αυτό είναι φυσικό μια που όσα στοιχεία αναφέρονται εδώ είναι πρωτίστως υποκειμενικά. Γι αυτό νιώθω την ανάγκη να ζητήσω προκαταβολικά κατανόηση για ενδεχόμενες παραλήψεις ή ανακρίβειες. Πάντως νομίζω πως η γενική εικόνα που προκύπτει, είναι πολύ κοντά στην αντικειμενική πραγματικότητα της εποχής. Απευθύνεται όχι τόσο στους συνομηλίκους μου, όσο στους νέους, στα εγγόνια μας και όσους φυσικά θα θελαν να γνωρίσουν ένα κομμάτι από την Ηράκλεια της εποχής που ακόμη οι περισσότεροι την ήξεραν και την ονόμαζαν Τζουμαγιά. Τα χρόνια που καλύπτουν τα όσα γράφονται( σχεδόν από 1935 έως και 1960) ήταν χρόνια δύσκολα και φτωχά. Υπήρχαν ακόμη πολύ έντονα τα κατάλοιπα ενός μακροχρόνιου πολέμου, που για την πατρίδα μας κράτησε περίπου δέκα χρόνια. Τουλάχιστον τέσσερα χρόνια περισσότερα απ΄ ότι σε άλλες χώρες. Και τι πόλεμος! Χύθηκε πολύ αίμα, χάθηκαν πολλοί άνθρωποι και μάλιστα νέοι. Καταστράφηκαν ολόκληρες οικογένειες. Για κάποιους επακολούθησε προσφυγιά, οικογένειες χώρισαν. Παρ΄ όλα αυτά η Ηράκλεια ζούσε. Συνέχιζε να ζει με τον ίδιο ρυθμό όπως και πολλά αλλά μέρη της πατρίδας μας. Ας θυμηθούμε λοιπόν ξανά κι ας μάθουν οι νεώτεροι. Είναι ωφέλιμο να γνωρίζεις το παρελθόν για να μπορείς να αξιολογείς καλύτερα το παρόν, να σχεδιάζεις και να ονειρεύεσαι το μέλλον. Να θυμάσαι πάντοτε την καταγωγή σου, τις ρίζες σου .. ιδιαίτερα απαραίτητο στα χρόνια της διεθνοποίησης και της παγκοσμιοποίησης που ζούμε."