Στο μεγαλύτερο μέρος τους οι `Νόμοι` είναι κατά κύριον λόγο θεωρία του δικαίου -η πρώτη στην ιστορία της ανθρωπότητας- και μόνο κατά το ένα τρίτο περίπου αποτελούν έναν κώδικα ή κώδικες δικαίου, ένα σύνολο δηλαδή νομικών κανόνων, διάσπαρτοι κατά τα αλλά από το βιβλίο Ε` και εξής. Σε περιγραφική μορφή ως επί το πλείστον, χωρίς αυστηρή δηλαδή από τεχνική άποψη διατύπωση, σε μίαν ορολογία, μάλιστα, που δεν χαρακτηρίζεται πάντοτε από απόλυτη σαφήνεια και τη διακριτική ικανότητα - και ασφαλώς χωρίς τη λογική τάξη, την οποία διεκδικεί η σύγχρονη νομοτεχνική ως την αρμόζουσα σε κώδικα δικαίου με την αυστηρά τυπική έννοια του όρου. Τα θέματα που εξετάζονται στο μέρος αυτό της παρούσας εισαγωγής, είναι η στροφή του Πλάτωνα, της Πολιτείας ιδίως, προς το θετικό δίκαιο και τον γραπτό κανόνα δικαίου, ο νομικός χαρακτήρας των ρυθμίσεων των Νόμων, οι εξωτερικοί όροι και η ιστορία του δικαίου. Το φιλοσοφικό και κοινωνιολογικό δηλαδή υπόβαθρο του συγκεκριμένου θετικού δικαίου. Όσον αφορά στο κύριο μέρος των νομοθετικών διατάξεων, μετά από την εξέταση των γενικών αρχών του δικαίου, το όλο νομοθετικό υλικό διακρίνεται σε οικονομικό, συνταγματικό, ποινικό και πολιτικό ή αστικό δίκαιο. Σε ένα καταληκτικό κεφάλαιο εξετάζεται η ουσιαστική φυσιογνωμία του πλατωνικού δικαίου των Νόμων και η συγχρονική όσο και διαχρονική σημασία του.

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]