Θα τολμούσα να πω ότι πλάι στην κλασική πάλη των τάξεων έχουμε σήμερα μια χρονομαχία, μια πάλη με το χρόνο δηλαδή. Διαβλέπω στους συγχρόνους μου μια επιθυμία να έχουν χρόνο κι η επιθυμία αυτή αποκτά βαθιά πολιτική σημασία εάν δεν μείνουμε απλά στον ελεύθερο χρόνο, αλλά αντιθέτως αντιληφθούμε ότι αφορά ένα ξανάνοιγμα του χρόνου, την έξοδό μας από τον κλοιό ενός χρόνου μονίμως ξεριζωμένου, ενός παρόντος που μοιάζει σαν διαδοχή εφήμερων στιγμιότυπων.

JEAN – BAPTISTE PARA

O Ζαν-Μπατίστ Παρά (1956) είναι αρχισυντάκτης του θρυλικού περιοδικού Europe, το οποίο ίδρυσε το 1923 ο Ρομαίν Ρολλάν. Η οικογένειά του καταγόταν από ένα μικρό ορεινό χωριό του Πεδεμοντίου, όπου μιλούσαν οξιτανικά και στο οποίο επέστρεφαν κάθε καλοκαίρι. Ασχολήθηκε από νωρίς με την ποίηση, τη μετάφραση και την κριτική. Του έχουν απονεμηθεί δύο βραβεία μετάφρασης, Nelly Sachs και Laure Bataillon, όπως και το βραβείο Apollinaire (2006) για τη συλλογή του La faim des ombres.

Ποιητής του ελάχιστου και του απείρου, ο Παρά συνομιλεί συστηματικά με την παλαιότερη και τη σύγχρονη ποίηση. Η ποίηση του ανοίγεται ως χώρος, σημασίας και μορφής, που μετρά τον χρόνο μέσα και έξω από την Ιστορία. Χώρες και τόποι, γλώσσες, φόρμες, κείμενα απλώνονται μέσα και πίσω τους στίχους, σε ένα διάλογο ανάμεσα σε πρόσωπα, μύθους, ιστορίες, μορφές, εποχές και κουλτούρες. Ο λόγος, μεστός από διακείμενα και συνδηλώσεις, λειαίνεται με πολλή δουλειά έως ότου λάμψει χωρίς στολίδια, πολυφωνικός, χαμηλότονος, αλλά γεμάτος ένταση, ανοιχτός στον άλλον και στο άλλο, στο ξένο σε όλα τα επίπεδα. Το βλέμμα που τιτλοφορεί τα τεχνοκριτικά κείμενα του Παρά, γεννά στην ποίηση του τον κόσμο μέσα σε μια σιωπή ανάμεσα στο πριν την κοσμογονία και μετά το όποιο τέλος, του ανθρώπου ή του ίδιου του σύμπαντος. Στοχαστικός, περιγράφει την ανάδυση των πραγμάτων στο βλέμμα και στον κόσμο, με μια ένταση που φανερώνεται μέσα από τα κενά, τις απουσίες, τις τρύπες της δαντέλας. Η εικονοποιία του είναι έτσι πολύτροπη και ανοιχτή στις ερμηνείες, αμφίσημη, γεμάτη διαφυγές που δίνουν ανάσες στο νόημα, στη διερώτηση για τη ζωή και τον θάνατο, τον πόνο της ύπαρξης, τους ορίζοντες του έπους και του πένθους, τον έρωτα, την Ιστορία και το μέλλον που αναπόδραστα θα έρθει και θα έχει το χρώμα που θα του δώσουμε.