Η ζωή της Πηνελόπης Δέλτα μοιάζει με παραμύθι που αρχίζει από τις πρώτες εικόνες της θύμησής της να σημαδεύουν την ευαίσθητη ψυχή της και να προκαθορίζουν το τραγικό τέλος της. Η αφήγηση των παιδικών της χρόνων στην Αλεξάνδρεια, τα βιώματα της προσωπικής της ζωής και η θέση της μέσα στην οικογένεια, όπως και οι απόψεις της για την πολιτική ζωή, μας μεταφέρουν σε μιαν άλλη εποχή. Σε έναν κόσμο ρομαντισμού και ευαισθησίας από τη μια πλευρά και πραγματικότητας από την άλλη. Το λεύκωμα στοχεύει στο να αγγίξει τον κόσμο αυτό, αλλά και να δώσει ένα δείγμα της μεθοδικής δουλειάς της. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]