Σε αυτό το νοερό ταξίδι που μας προτείνει η Αλεξία Χαρούπα, είναι ο Όμηρος, ο Ελύτης, ο Παλαμάς, ο Σεφέρης, ο Καβάφης που μας ακολουθούν, είναι ο Saba, o Ungaretti, o Δάντης, ο Leopardi, o Carducci, ο D’Annunzio, γιατί το βιβλίο της συγγραφέως αυτή την ποίηση μας θυμίζει. Η λέξη ποίηση άλλωστε όπως υπερηφανεύονται οι Ιταλοί προέρχεται από το αρχαιοελληνικό ρήμα ποιώ που σημαίνει κατασκευάζω, δημιουργώ, δηλαδή μέσω της δημιουργίας αλλάζω τη ζωή μου. Αυτή είναι η πρόταση και η πρόκληση του βιβλίου να αλλάξουμε τη ζωή μας επαναφέροντας τις αυθεντικές αξίες της.

Η μεγάλη επιτυχία και η διαφορετικότητα του εγχειρήματος της συγγραφέως είναι ότι ανακαλεί και ενεργοποιεί την πολιτισμική μας μνήμη με «όπλα» τη φωτογραφία και την περιγραφή, όπου οι εικόνες μετασχηματίζονται σε χείμαρρο λέξεων στο μυαλό μας και οι λέξεις μετασχηματίζονται σε εικόνες και όλα μαζί σε αισθήσεις. Διαβάζεις και ενστικτωδώς κλείνεις τα μάτια μην σε τυφλώσει ο ήλιος του Αιγαίου, ενώ αισθάνεσαι να σκάνε τα κύματα την αρμύρα του Τυρρηνικού και στα αυτιά σου αντηχούν τα γέλια και οι ψίθυροι των ανθρώπων στις passegiate του Κόμο και στις αυλές της Νάπολι.

Καλοκαίρι είναι οι άνθρωποί του, Τόπος είναι οι άνθρωποί του, Μέτρο του Χρόνου και του Χώρου ο άνθρωπος, το πολύτιμο και μοναδικό μήνυμα του Μεσογειακού Πολιτισμού, και οι αξίες του: Φιλο-Ξενία, Αγαπώ τον ξένο, τον άλλο ή L’altro siamo noi. Οι άλλοι είμαστε εμείς.

[Ευγενία Π. Μπιτσάνη, από τον Πρόλογο του Βιβλίου]