Η Permaculture στα ελληνικά λέγεται μόνιμη καλλιέργεια, συνεχής καλλιέργεια περμακουλτούρα μέχρι και αειφόρος καλλιέργεια. Είναι μια δημιουργική προσέγγιση σε τρόπους ζωής που προσφέρουν αφθονία και εκπλήρωση. Απευθύνεται σε όλους όσους θέλουν να ζουν στεκόμενοι υποστηρικτικά προς τη Γη και με ευγένεια. Είναι μια οικολογική προσέγγιση στην κάλυψη των αναγκών μας, συμπεριλαμβανομένης της τροφής, της στέγασης και των κοινωνικών δομών. Βασίζεται στη συνεργασία με τη φύση, την φροντίδα για τη Γη και τους ανθρώπους της.
τι είναι:
Μία πρακτική φιλοσοφία, που μας παρέχει βιώσιμα, υποστηρικτικά μοντέλα καλλιέργειας, ανάπτυξης και διατροφής, τόσο σε αγροτικά όσο και σε αστικά περιβάλλοντα, με την παρατήρηση και τη μίμηση της Φύσης, επιτρέποντάς μας σε μια εποχή κλιματικής αλλαγής, να γίνουμε δημιουργοί αειφόρων οικοσυστημάτων με τον ίδιο τρόπο που σε μεγάλη ή μικρή κλίμακα το κάνει η Φύση εκατομμύρια χρόνια.
"Στην καρδιά της Permaculture (Συνεχής Καλλιέργεια) υπάρχει η θεμελιώδης επιθυμία να κάνουμε αυτό που πιστεύουμε ότι είναι σωστό και δρώντας με αυτόν τον τρόπο, να γινόμαστε μέρος της λύσης αντί μέρος του ίδιου του προβλήματος.
Μια αίσθηση ηθικής:
Φροντίδα για τη Γη
Η επιβίωσή μας εξαρτάται από τη Γη
Η Γη είναι ένας ζωντανός, ενιαίος οργανισμός και είμαστε μέρος της όπως τα ζώα. Εγώ βλέπω τη γη ως ένα σώμα. Όταν τη σκάβουμε, προξενούμε πληγή. Όταν την πατάμε και συμπιέζουμε το χώμα, τότε σκοτώνουμε μικροοργανισμούς που βοηθάνε τη γονιμότητα του εδάφους. Όλα τα ζωντανά και μη ζωντανά έχουν εγγενή αξία, όλα είναι σημαντικά. πχ Ένα δέντρο έχει αξία ακόμη και αν δεν έχει εμπορική αξία για τον άνθρωπο. Αυτό το δέντρο είναι ζωντανό έχει ρόλο στη φύση: ανακυκλώνει απόβλητα, παράγει οξυγόνο, απομονώνει το διοξείδιο του άνθρακα, στεγάζει τα ζώα, οικοδομεί το έδαφος, ξανά και ξανά. Συνεχής Καλλιέργεια (Permaculture) δεν σημαίνει να μετατρέψουμε όλο τον κόσμο σε ένα παραγωγικό, βρώσιμο οικοσύστημα. Κάθε άλλο! Υιοθετώντας την "περμακουλτούρα", μπορούμε να αυξήσουμε την παραγωγικότητα της γης σε τέτοιο βαθμό που να χρειαζόμαστε πολύ λιγότερη καλλιεργήσιμη έκταση, αφήνοντας έτσι περισσότερο χώρο στην "άγρια" Φύση.
Φροντίδα για τον άνθρωπο
Η φροντίδα για τον άνθρωπο είναι εξίσου σημαντική με την φροντίδα για τη γη. Αν δεν προσέξουμε τους εαυτούς μας, πως θα είμαστε σε θέση να προσέξουμε τη γη;
Αυτό μπορεί να σημαίνει τα πάντα - από το να διδάξουμε τον εαυτό μας από την αρχή την τέχνη του να επικοινωνεί και να ακούει, μέχρι το να σχεδιάσουμε εκ νέου πόλεις που να επιτρέπουν την κάλυψη των πραγματικών ανθρώπινων αναγκών.
Δίκαιος Μερισμός
Ο δίκαιος μερισμός είναι να αποδεχτούμε ότι η Γη έχει όρια. Δεν έχει άπειρο μέγεθος, συνεπώς και η όρεξή μας δεν μπορεί να είναι άπειρη. Το να ανακυκλώνουμε ή να αγοράζουμε "περιβαλλοντικά φιλικά" προϊόντα, δεν μπορεί να συγκριθεί με τη δραστική μείωση της κατανάλωσης, οπότε βάζουμε όρια στη κατανάλωση και μοιραζόμαστε δίκαια το πλεόνασμα με τους ανθρώπους και τη γη".
Απευθύνεται κύρια σε εκείνους που "πήρανε τα βουνά" δημιουργούντας οικοοινότητες, οικοχωριά και ανοικτής δαιβίωσης κοινότητες. Απευθύνεται, σε όσους στην ύπαιθρο επιστρέφουν και επιβίωση αναζητούν, μέσα στην πολλαπλή κρίση μαι και στον νέο αγρότη που τη Γης του διαφεντεύει. Με λύσεις, που η ίδια η Φύση μας διδάσκει και που πολλά από τα μοντέλα μιας βιομηχανικής Γεωργίαςμ θέτει οριστικά στην άκρη!
Θανάσης Βέμπος (Μεταφραστής)
Ο Θανάσης Βέμπος γεννήθηκε το 1963 στην Αθήνα. Σπούδασε προγραμματισμό κομπιούτερ και δημόσια υγιεινή, προτού ασχοληθεί επαγγελματικά ως ερευνητής - δημοσιογράφος. Έχει μεταφράσει πολλά επιστημονικά βιβλία και άρθρα, ενώ έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 300 άρθρα με αντικείμενο τη διαστημική τεχνολογία, την αστροναυτική-αστρονομία, την οικονομία και τις επιπτώσεις της τεχνολογίας στην ανθρώπινη κοινωνία και ψυχολογία. Μιλά αγγλικά και ρωσικά. Συμμετείχε με την ελληνική ομάδα στην τελικά φάση επιλογής υποψηφίων για το πρόγραμμα West in Space ΄97 σε συνεργασία με τη Ρωσική Διαστημική Υπηρεσία. Έχουν κυκλοφορήσει δύο δικά του βιβλία επιστημονικής φαντασίας ("Ιστορίες κυβερνοπάνκ", εκδόσεις Ωρόρα - "Πέντε ρωγμές στο δίκτυο", εκδόσεις Λιβάνη). Το διήγημά του "Τα παιδιά του Κρόνου" κέρδισε το πρώτο βραβείο διηγημάτων ελληνικήςεπιστημονικής φαντασίας (Χρυσός Ικαρομένιππος) για το 1996. Η επιστημονική φαντασία αποτελεί μια από τις βασικές "έμμονες ιδέες" του, μαζί με το Διάστημα, το μέλλον, την κυβερνητική, τα ανεξήγητα φαινόμενα, τη βιοτεχνολογία, τη διεθνή πολιτική, την οικονομία και την εθνολογία. Μαζί με όλα αυτά, βρίσκει και το χρόνο να ασχοληθεί με τις πολεμικές τέχνες, την αυτόνομη κατάδυση, το χειμερινό σκι και το ροκ εν΄ ρολ.