Εμπεδοκλής (Συγγραφέας)

Αρχαίος Έλληνας Φιλόσοφος. Γεννήθηκε το 495 π.Χ., από ευγενή οικογένεια, στον Ακράγαντα, σικελική πόλη. Έγινε ιδρυτής μιας νέας φιλοσοφικής σχολής. Συνέχισε την πολιτική παράδοση της οικογένειάς του που είχε δημοκρατικές ιδέες, αλλά όταν έπεσε από την εξουσία, έφυγε και πήγε στην Πελοπόννησο και από τότε ποτέ δε γύρισε πίσω στην πατρίδα του. Ήταν πολύ μορφωμένος και είχε μελετήσει όλα τα συγγράμματα και τις θεωρίες των φιλοσόφων που υπήρξαν πριν απ΄ αυτόν. Στο περίφημο σύγγραμμα του "Περί φύσεως", που μόνο αποσπάσματα μας σώθηκαν, διασταυρώνει τις βασικές αρχές της κοσμοθεωρίας του τονίζοντας ότι: "Δεν υπάρχει γέννηση για κανένα πράγμα που υπόκειται σε θάνατο και ούτε τέρμα". Ο Αριστοτέλης τον θεωρεί θεμελιωτή της ρητορικής και τον κατατάσσει στους φυσικούς φιλοσόφους, εννοώντας ότι η φιλοσοφία του ήταν υλιστική. Στα τελευταία χρόνια της ζωής περιδιάβαινε πόλεις και χωριά κάνοντας το θαυματοποιό και το μάγο. Πολλοί θρύλοι πλάστηκαν για το θάνατό του. Λένε ότι έπεσε στον κρατήρα του ηφαιστείου της Αίτνας, για να ολοκαυτωθεί το σώμα του και να εξαϋλωθεί στον ουρανό. Τα έργα του ήταν πάρα πολλά "Καθαρμοί", "Περσικά", "Προοίμιον εις Απόλλωνα", "Ιατρικός λόγος", "Πολιτικοί λόγοι".
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Κωνσταντίνος Γαρίτσης (Επιμέλεια)

Άγις Θέρος (Μεταφραστής)

Ο Άγις Θέρος (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Σπύρου Θεοδωρόπουλου) γεννήθηκε στη Σπάρτη. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και άσκησε τη δηκηγορία. Ασχολήθηκε επίσης με τη μαχόμενη δημοσιογραφία, εξέδωσε τις εφημερίδες "Λαός" (1908-1909 και 1914-1915), "Λακεδαίμων" (1909-1910) και "Εφημερίς των εργατών" (1912). Εξελέγη βουλευτής το 1910 (οπότε και ίδρυσε το Εργατικό Κέντρο), το 1912 και το 1923, ενώ υπήρξε εισηγητής νομοσχεδίων υπέρ της εργατικής τάξης και φυλακίστηκε καθώς συνυπέγραψε το δημοκρατικό μανιφέστο του 1922. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη λαογραφία, ως μέλος του κύκλου του Νικολάου Πολίτη. Ειδικότερα ασχολήθηκε με τη μελέτη του ελληνικού δημοτικού τραγουδιού και το 1909 κυκλοφόρησε τον τόμο "Δημοτικά Τραγούδια", που πραγματοποίησε δεύτερη εμπλουτισμένη έκδοση το 1952 σε δίτομη μορφή (και τίτλο "Τα τραγούδια των Ελλήνων"), με την οποία τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε επίσημα το 1940 με την έκδοση της ποιητικής συλλογής "Τα ανθρώπινα".