Τα `Πεδία Μάχης Αφύλακτα` του Άρη Μαραγκόπουλου παρεμβαίνει στον διάλογο για την κατάσταση της κοινωνικής και πολιτισμικής παρακμής στην Ελλάδα από τη μεταπολίτευση έως σήμερα και δοκιμάζει να απαντήσει σε ζωτικά για την εποχή ερωτήματα όπως τα παρακάτω:
Πότε σβήνει μια πατρίδα ιδεών;
Είναι ο Έλληνας εαυτός μας ο χειρότερός μας εχθρός;
Eίναι η ελληνική, μια απαίδευτη κοινωνία;
Πότε και γιατί σωπαίνουν οι διανοούμενοι;
Γιατί ο Έλληνας γονιός δεν αγαπάει τα παιδιά του;
Γιατί κάποτε η νεοελληνική πεζογραφία θυμίζει άβγαλτη πόρνη;
Γιατί κάποιοι διαβάζουν τον κόσμο με τα μάτια της Μπάρμπι;
Γιατί η πλατεία των αγανακτισμένων θύμιζε ντιβάνι ψυχανάλυσης;
Γιατί στον απέραντο παιχνιδότοπο-εργοστάσιο του διαδικτύου παίζουμε όλοι;
Μπορούν τα γκραφίτι και τα κόμικς να θεωρηθούν λαϊκή τέχνη;
Πώς οι δημόσιες βιβλιοθήκες σταδιακά μετατρέπονται σε διασκεδαστήρια video-games;
Συναινώ (στην Εξουσία) και άρα (μόνο έτσι) υπάρχω;
Υπάρχει κάτι άλλο πέρα από το `Fast-food, fast-fuck, fast-read;`
Θα τους κάνουμε ποτέ να μας φοβούνται (αυτούς που μας φοβίζουν); (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το δοκιμιακό βιβλίο του Άρη Μαραγκόπουλου `Πεδία Μάχης Αφύλακτα: Θέσεις για την κουλτούρα και τον πολιτισμό` επιχειρεί να απαντήσει σε ζωτικά για την Ελλάδα ερωτήματα κουλτούρας και πολιτισμού, ερωτήματα στα οποία ο συγγραφέας επανέρχεται τακτικά τα τελευταία δεκαπέντε-είκοσι χρόνια με παρεμβάσεις του στον ημερήσιο, περιοδικό και ηλεκτρονικό Τύπο. Το βιβλίο επίσης παρεμβαίνει στον διάλογο για την κατάσταση της κοινωνικής και πολιτισμικής παρακμής στην Ελλάδα από τη μεταπολίτευση έως σήμερα. Κεντρικά θέματα: οι ιδιόμορφοι όροι συγκρότησης της νεοελληνικής κουλτούρας στα τέλη του 20ού αιώνα και η διαλεκτική σχέση της με την κρίση· η ισχνή παρέμβαση του αριστερού Λόγου στην αντιμετώπιση της παρακμής· η λειτουργία του διαδικτύου (αλλά και των γκραφίτι) στην εν προόδω ανάπτυξη ενός παγκοσμιοποιημένου `λαϊκότροπου` πολιτισμού καθώς και η λειτουργία των δημοσίων βιβλιοθηκών ως αναχωμάτων απέναντι στη βαρβαρότητα των καιρών· τέλος, ο ρόλος, η ευθύνη και οι δυνατότητες των διανοουμένων πριν και μετά την κρίση.