Η παρακολούθηση της παράλληλης ζωής, μιας συγγραφέα, μιας αναγνώστριάς της και της ηρωίδας ενός ημερολογίου αποτελεί το κυρίαρχο διακύβευμα του βιβλίου. Η μία προσδοκά να βρει ένα καταφύγιο για τις σκέψεις της, η άλλη να πλάσει ένα περίγραμμα για τον εαυτό της, η τρίτη κυνηγάει την ευκαιρία να ανατρέψει τη μοναξιά της… Το σκηνικό της αφήγησης είναι πολυπρισματικό, βρίθει από εικόνες, αποχρώσεις, νοήματα και συναισθηματικές πτυχές των προσώπων. Λιτότητα στη γραφή, εναλλαγές στη μυθοπλασία, ήπια όσο και διεισδυτική η ματιά της συγγραφέα στις διαστάσεις της σύγχρονης γυναικείας ταυτότητας. 

:::

Κλείνω το ημερολόγιο. Ορμώ στα κύματα. Η θάλασσα είναι ο μεγάλος μου έρωτας. Κολυμπώ για ώρες μέχρι να εκτονωθώ. Βγαίνω πεινασμένη. Τι απερισκεψία να μην φέρω μαζί μου έστω λίγα φρούτα για την πρώτη μέρα. Βάζω το μαβί, κοντό μου παντελόνι. Η ιδέα του αυτοκινήτου, για ένα τόσο ωραίο πρωινό, δεν μ’ ενθουσιάζει. Ξεκινώ με τα πόδια. Απολαμβάνω το πρωινό αεράκι. Περπατώ χωρίς να ξέρω για πού. Σίγουρα κάποια στιγμή θα βρεθώ σε κάποιο αναψυκτήριο.

Παραγγέλνω φρέσκο χυμό. Προβληματίζομαι λίγα λεπτά για το σάντουιτς. Δεν γίνεται να σκέφτομαι συνέχεια το βάρος μου. Ο ιδιοκτήτης είναι συμπαθητικός.

–Ο χυμός είναι τέλειος.

–Ναι, πρέπει… Δοκίμασα τα φρούτα, είναι πολύ γλυκά. Αλλά κι η μηχανή μου είναι μοναδική στην Κύπρο. Την έφερα από Καναδά.

Σώπασα. Τι να πω; Έχω πιεί χυμούς σ’ έναν σωρό μαγαζιά.

Επιστρέφοντας, σταμάτησα σε μια φρουταρία. Γέμισα δυο τσάντες με σαλατικά και φρούτα. Πήρα μια κούπα κεράσια και χρυσόμηλα, και βρήκα την πιο ωραία γωνιά της βεράντας για το τραπεζάκι με τον υπολογιστή. Έβαλα την καρέκλα μου αντίκρυ στις αποχρώσεις του μπλε της θάλασσας. Έφαγα τα φρούτα το ένα μετά το άλλο, μέχρι που με πόνεσε το στομάχι. 

Κατάλαβα. Έπρεπε ν’ αρχίσω απ’ την πρώτη μέρα της πνευματικής ελευθερίας. Εκεί που παίρνεις τη μοίρα σου στα χέρια σου. Θα ξεκινήσω το γράψιμο με την Αλίνα να φεύγει για τις σπουδές της.