Η στάση μας απέναντι στο παρελθόν είναι γενικά αντιφατική. Από τη μια πανηγυρίζουμε για τη χειραφέτηση του ατόμου από ευρύτερες κοινωνικές δεσμεύσεις, από την άλλη θρηνούμε τη συλλογικότητα και τη συνοχή που χάσαμε. Από τη μια υμνούμε τις τεχνολογικές μας κατακτήσεις, από την άλλη αναθεματίζουμε την αλλοτρίωση, ενώ η αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού συμβάλλει στην ενίσχυση της μυθολογίας γύρω από το παρελθόν. Το βιβλίο αυτό αποτελεί συμβολή στην απομυθοποίηση της κοινωνίας του παρελθόντος και στη διαμόρφωση μιας σύγχρονης Λαογραφίας η οποία αξιοποιεί τις θεωρητικές και μεθοδολογικές κατακτήσεις της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και της Κοινωνικής Ιστορίας. Μέσα από την ανίχνευση του χώρου και της οργάνωσής του ο συγγραφέας μελετά τους κοινωνικούς οργανισμούς όπου διαμορφώνονται οι κοινωνικές σχέσεις, δηλαδή κοινότητα, συγγενειακή ομάδα, οικογένεια και καταλήγει στις σχέσεις παραγωγής για τη μελέτη των οποίων προτείνει μια συγκεκριμένη προσέγγιση.