Τα γεγονότα αλλάζουν με γρήγορους ρυθμούς τις καταστάσεις της ζωής κι ο καθένας είναι έτοιμος να τις αντιμετωπίσει, με μια ευλύγιστη προσαρμοστικότητα. Μόνο οι αμετανόητα δογματικοί παραμένουν αμετακίνητοι στο ετοιμόρροπο παλαιοπωλείο των ιδεών τους. Κολλημένοι στην αποβάθρα του χτες, χάνουν αναπόφευκτα το μοναδικό τρένο που περνάει στην ώρα του κυλώντας στην καινούρια τροχιά του. . . Η πόλη συνεχίζει να γερνάει κάθε μέρα και πιο πολύ, να σέρνει την ασχήμια και τους φόβους της, που μεγαλώνουν όπως η σκιά της τα φωτισμένα δειλινά. Ο πολύς κόσμος, ρημαγμένος απ' το μόχθο του λαγοκοιμάται ανήσυχος, βαριανασαίνοντας, ενώ οι διαχειριστές της κάθε λογής εξουσίας και τα υποταχτικά τσιράκια τους αναπαύονται στα ζεστά στρώματα της απανθρωπιάς τους. Οι ποικιλόχρωμοι φανατικοί, βαθαίνοντας το χάσμα με τα σύνεργα του μίσους, δηλητηριάζουν ανεμπόδιστα τη ζωή . . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]