Ο Χάρης Σακελλαρίου γεννήθηκε στο Θαυμακό Φθιώτιδας το 1923. Σπούδασε Παιδαγωγικά και Φιλολογία και μετεκπαιδεύτηκε στη Γαλλία στη σύγχρονη Λογοτεχνία και τη Σημειολογία. Ασχολήθηκε με όλα τα είδη του λόγου, δημοσίευσε γύρω στα 35 βιβλία για ενηλίκους και πάνω από 40 για παιδιά και για νέους. Έχει βραβευτεί από την Ακαδημία Αθηνών, το Φιλολογικό Σύλλογο "Παρνασσός", το Υπουργείο Παιδείας, τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά, τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, την Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών και σε διεθνείς διαγωνισμούς. Διευθύνει τα περιοδικά "Νεοελληνικός Λόγος" και "Επιθεώρηση Παιδικής Λογοτεχνίας". Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση ως στέλεχος της ΕΠΟΝ.
Από τα αντιπροσωπευτικότερα βιβλία του είναι τα "Ιστορία της Παιδικής Λογοτεχνίας", "Σημειολογία και Γλωσσολογία", "Σχολές και ρεύματα στη νεοελληνική λογοτεχνία", "Το παραμύθι χτες και σήμερα", "Τρία παιδιά χαμένα στο διάστημα", "Παραμύθια του γερο-Αβραάμ" κ.ά. Είναι συντάκτης λεξικών γλωσσικής παιδείας κι έχει ανθολογήσει ποίηση και διηγήματα για παιδιά και νέους.
Ο Γιώργος Μουρέλος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1912. Σπούδασε στο Ελληνογαλλικό Λύκειο της Πόλης, όπου πολύ νωρίς ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία, υπήρξε μάλιστα μέλος της γνωστής Φιλολογικής Συντροφιάς. Το 1927 έρχεται στην Αθήνα. Προς τα τέλη του 1934 βρίσκεται για σπουδές φιλοσοφίας στο Παρίσι. Το 1938-39 βρίσκεται στο Λονδίνο. Με τον πόλεμο επιστρέφει στην Ελλάδα.
Από το 1945, που παντρεύτηκε και μετά, δίδαξε για πολλά χρόνια όλους τους κλάδους της φιλοσοφίας στις ανώτερες τάξεις του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών, και είκοσι περίπου χρόνια αργότερα, με υποτροφία του Γαλλικού Ινστιτούτου ξαναβρίσκεται στη Γαλλία ως ερευνητής στο Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών. Παράλληλα ασχολείται με την εκπόνηση δύο διδακτορικών, τα οποία και τον καθιερώνουν "μεταξύ των εγκύρων φιλοσόφων της Γαλλίας", όπως γράφτηκε. Επιστρέφει στην Ελλάδα και το 1966 εξελέγη τακτικός καθηγητής της Συστηματικής Φιλοσοφίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, στο οποίο και δίδαξε από το 1967, ως την ώρα της συνταξιοδότησής του, για είκοσι περίπου χρόνια. Πέθανε το Φεβρουάριο του 1994 στην Αθήνα.
Το φιλοσοφικό και αισθητικό έργο του Γιώργου Μουρέλου είναι σημαντικό σε δημοσιεύσεις ελληνικές και γαλλικές, τόσο με τα βιβλία του, όσο και με τις δημοσιεύσεις σε επιστημονικά και άλλα περιοδικά.
Ο Αλέκος Ξένος γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1912. Ορφανός από μικρή ηλικία, από δύο ετών, και από τους δύο γονείς, ήρθε σε επαφή με τη μουσική μέσω του λαϊκού τραγουδιστή Σπύρου Μορούλια. Οργανωμένα όμως γνώρισε τον χώρο με τον αρχιμουσικό Ιωάννη Πήλικα. Ξεκίνησε ως τρομπονίστας συμμετέχοντας στις ορχήστρες μελοδραματικών θιάσων που επισκέπτονταν τη Ζάκυνθο. Όταν έφθασε στην ηλικία των 20 ετών κατατάχθηκε στη Μουσική Φρουρά Αθηνών. Την ίδια εποχή γράφτηκε στο Ωδείο Αθηνών (μελέτησε τρομπόνι) όπου και σπούδασε θεωρητικά με τους Δ. Μητρόπουλο, Φ. Οικονομίδη και Γ. Σκλάβο. Από το 1936 υπήρξε ενεργή η συμμετοχή του σε συνδικαλιστικούς αγώνες και στην ίδρυση της ΚΟΑ. Το 1941 εντάσσεται στο ΕΑΜ και ορίζεται γραμματέας στην Αχτίδα Διανοουμένων - Καλλιτεχνών του ΚΚΕ. Σε όλη τη διάρκεια της κατοχής συμμετέχει ενεργά στην αντίσταση, συμβάλλει στη δημιουργία ΕΑΜίτικων μουσικών ομάδων και στην έκδοση της παράνομης εφημερίδας του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου "Ο Μουσικός". Συλλαμβάνεται δυο φορές, αλλά ξεφεύγει. Μελοποίησε πολλά αντιστασιακά τραγούδια με πιο χαρακτηριστικό αυτό του "Καπετάν Άρη - Μικρό Χωριό". Το 1947 απολύθηκε από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών και το 1950 από την Ορχήστρα του ΕΙΡ, λόγω των πολιτικών του απόψεων. (Είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στο σαμποτάζ της μεγάλης γιορτής που ετοίμαζαν οι Γερμανοί το 1943 στο θέατρο Ολύμπια για την άνοδο του Γ¨ Ράιχ έτσι έχασε τη θέση του στην Κρατική Ορχήστρα και πέρασε στην παρανομία).
Συνέγραψε το συμφωνικό του ποίημα "Ο Διγενής δεν πέθανε", έργο εμπνευσμένο από την θυσία του Νίκου Μπελογιάννη. Η πρώτη εκτέλεση του έργου έγινε από τη Συμφωνική Ορχήστρα του ΕΙΡ (1952), σε διεύθυνση Ανδρέα Παρίδη. Ο ίδιος αρχιμουσικός το διηύθυνε στο Λένινγκραντ (1958), όπου απέσπασε ενθουσιώδη σχόλια. Το 1963 έγραψε τον "Σπάρτακο" και το 1964 το "Κύπρος - Ελλάδα μας", για να τιμήσει τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, τις θυσίες των ανθρώπων του νησιού. Μέχρι το τέλος της ζωής του ήταν μέλος του ΚΚΕ και στρατευμένος στο λαϊκό κίνημα. Ο Αλέκος Ξένος πέθανε στην Αθήνα το 1995.Το 2003 εκδόθηκε ο κατάλογος έργων του Αλέκου Ξένου, εκπονημένος από το συνθέτη Διονύση Μπουκουβάλα, στο τεύχος 18 του περιοδικού Μουσικολογία.Το 2014 κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία και το αρχείο του Αλέκου Ξένου σε επιμέλεια του μουσικολόγου Αλέξανδρου Χαρκιολάκη (βιβλιοθήκη του Μουσείου Μπενάκη).
