Η ώρα του διασκελισμού έφτασε. Είτε μας αρέσει είτε όχι θα κάνουμε τον διασκελισμό, θα περάσουμε στην τρίτη χιλιετία. Εάν η πνευματική μας αθλητικότητα είναι ικανοποιητική, τόσο το καλύτερο για μας. Εάν, αντίθετα, η πνευματική μας ετοιμότητα δεν είναι ούτε καν ανεκτή, τότε γρήγορα θα ζήσουμε δραματικούς καιρούς. Ενώ το θέμα του μικρού τούτου βιβλίου είναι ο διασκελισμός, η πορεία της Εκκλησίας και της θεολογίας στην τρίτη χιλιετία, χρησιμοποιώ το "εμείς", το "εμάς". Όχι τυχαία. Διότι στους κόλπους της Εκκλησίας και της θεολογίας όλα είναι -πρέπει να είναι- προσωπικά. Ούτε η Εκκλησία ούτε η θεολογία είναι μεγέθη που στέκονται τάχα απέναντί μας προς κρίση και αξιολόγηση. Λες και κάποια υπερφυσική δύναμη μας έφερε από άλλους κόσμους για να κρίνουμε τον μικρό τούτο κόσμο με τις αδυναμίες του. Εμείς είμαστε η Εκκλησία (με κεφαλή, βέβαια, τον Χριστό), εμείς είμαστε οι ασκούντες θεολογία. Δηλαδή και εμείς. Σε όλα είμαστε πρωταγωνιστές και για όλα έχουμε την πρώτιστη ευθύνη. Έτσι εκτιμώντας τα πράγματα κι έτσι αισθανόμενοι, η θέση και η κριτική μας για την πορεία της Εκκλησίας και της θεολογίας στην τρίτη χιλιετία θα είναι και υπευθυνότερη και ρεαλιστικότερη. Οι φόβοι και ελπίδες για το πώς θα πορευτούμε στην Τρίτη χιλιετία θα είναι ειλικρινείς. Δεν θα κρύβουν, δεν θα παρασιωπούν, αλλά και δεν θα ιερεμιάζουν. Στο μικρό τούτο κείμενο επιχειρήσαμε τομές. Πόσο βαθιές είναι και τι εύρος έχουν, θα το κρίνεις εσύ, αγαπητέ αναγνώστη.