-Είμαι η γυναίκα σου, του είπε πάλι γλυκά και ναζιάρικα. -Γυναίκα μου είναι η Βαγγελιώ, της απάντησε, κι αυτό δεν αλλάζει. Σηκώθηκε αμέσως κι άρχισε να ντύνεται. Πώς κι έγινε αυτό; Αυτός δεν ήθελε μπλεξίματα. Ούτε κουβέντες στο χωριό κι ούτε φασαρίες. Και προπάντων, δεν ήθελε να μαθευτεί. Το Συριδογιώργη, τον πατέρα του σκεφτότανε. Πώς θα τον αντίκριζε; Και το Γερονογιάννη; Και την κακομοίρα τη Βαγγελιώ; -Μην είσαι τρελός, του είπε. Έλα, κάθισε να κουβεντιάσουμε. Αυτό που έγινε, έγινε γιατί το ήθελα εγώ. Κατά βάθος το ήθελες κι εσύ. Τίποτα δε θ΄ αλλάξει. Και κανείς δε θα μάθει τίποτα. Ούτε στο σπίτι σου, ούτε στο χωριό. Το μυστικό μας θα είναι. Εγώ σ΄ αγαπώ, η γυναίκα σου θα είμαι. Μ΄ αγαπάς κι εσύ λίγο; -Κι οι άλλοι; Κι η Βαγγελιώ;