"Ο Γκόγια παραμένει πάντοτε ένας μεγάλος, συχνά τρομακτικός καλλιτέχνης. Συνδυάζει την ευθυμία και την ισπανική σάτιρα της εποχής του Θερβάντες μ΄ ένα πνεύμα πολύ πιο μοντέρνο, ή έστω πολύ πιο ταιριαστό στις απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής: την αγάπη για το ασύλληπτο, την αίσθηση των βίαιων αντιθέσεων, τους φόβους που γεννά η φύση, τις ανθρώπινες φυσιογνωμίες που οι συνθήκες κάνουν παράξενα ζωώδεις... Η μεγάλη αξία του Γκόγια είναι ότι κάνει αληθοφανές το τερατώδες. Τα τέρατά του γεννιώνται βιώσιμα, αρμονικά. Κανείς δεν έχει φανεί πιο τολμηρός απ΄ αυτόν στην αναζήτηση του πιθανού παράλογου. Όλες αυτές οι παραμορφώσεις, οι κτηνώδεις φάτσες, οι διαβολικές γκριμάτσες είναι διαποτισμένες από ανθρωπιά". (Μπωντλαίρ)