Μέσα στην ανεμελιά της παιδικής ηλικίας, μία φιλία ανθίζει και δένει τέσσερα κορίτσια. Την Παυλίνα, την Τόνια, τη Γιολάντα και την Αθηνά. Μία φιλία δυνατή σαν αυτές που βλέπουμε στις ταινίες και αναρωτιόμαστε αν θα μπορούσε να υπάρξει και στ’ αλήθεια ένα παρόμοιο δέσιμο. Άγνωστο αν θα μπορούσε στ’ αλήθεια. Σίγουρα όμως το όνειρο αυτό ζωντανεύει στις σελίδες του βιβλίου που κρατάτε στα χέρια σας. Κι αν πιστέψατε πως διαβάζοντάς το θα γνωρίσετε μια φιλία όμοια με θάλασσα-λάδι, που ποτέ δεν αναταράσσεται από κανένα κύμα, γελαστήκατε.

Γιατί η φιλία των τεσσάρων κοριτσιών θα περάσει από φουρτούνες και τρικυμίες. Η μία από αυτές θα αποφασίσει να αποχωρήσει από την τετράδα τους, πράγμα που θα μαράνει τις άλλες τρεις. Έπειτα, οι δύο από αυτές θα βρεθούν να ποθούν το ίδιο πράγμα, όχι μόνο μία φορά. Μαζί με τη φιλία τους, θα αναταραχθούν και οι ζωές τους, όταν οι δύο από αυτές θα χάσουν τον άντρα που αγάπησαν και η τρίτη θα αισθανθεί προδομένη από άτομα που εμπιστευότανε. Κι όταν οι πληγές αρχίσουν σιγά σιγά να επουλώνονται και να ξεπροβάλλει μια ελπίδα για μια νέα καλύτερη αρχή, η τέταρτη θα τις αποχαιρετήσει οριστικά με ένα πονεμένο αντίο…

Ένα μυθιστόρημα-ύμνος στη φιλία, στην αγάπη, στην παιδικότητα, στη νιότη, αλλά και στον έρωτα.