Α ΠΟΤΑΜΙΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ Αυτός που εργάζεται στο όνειρο Ξεκινά απ’ την Ασκληπιού Και κατηφορίζει στις γκρίζες ζώνες της Ιπποκράτους. Τα βιβλιοπωλεία έχουν στα μέρη της Αθήνας Χτισμένη την ιστορία της Ευρώπης. Η Ευρώπη και τα στενά νερά του ποταμού του Λονδίνου Στάζουν στο Τανίνη Βρέχουν και διαβρώνουν την Ισαύρων Ποτίζουν τα νεράντζια της Διδότου. Οι κούφιοι γεμάτοι άνθρωποι Αφουγκράζονται τον καπιταλισμό μας. Έχουμε χτισμένη στην παλάμη Ενός απογεύματος στην Μπενάκη Τον χάρτη της Πράγας Και τον τυφλό εραστή του αίματος, Τον κουρέα της σκοτεινής πολιτείας. Όλοι κάθονται παρέα στου Βολανάκη Και στην Μπιμπλιοτέκ. Κι είναι και κείνος ο χείμαρρος Που κατεβαίνει την Ιπποκράτους Ο χείμαρρος των ονομάτων. Με ένα ευρώ παίρνεις Μπρεχτ Η Σαλώμη και η γλυκιά επωδός Φτάνουν το ένα ευρώ. Και ο Σηκουάνας όλων των ποιητών Αφρίζει στα φανάρια της Σόλωνος Καθώς κατεβαίνει Βρέχοντας το Youth Hotel Και τον συμπαντικό μου έφηβο του Ποδηλάτου. Ένας παράλογος παπάς Κάθε μέρα αγοράζει προφιτερόλ απ’ το Πορτατίφ Μιλώντας για την Παναγία των Παρισίων Σαν να είναι τουρτίτσα με σχήμα καμπάνας. Αυτός είναι ένας άγιος που ήρθε Απ’ το ψηλό φλογοβόλο κερί Της ευρωπαϊκής χαβούζας. Αυτός είναι ο χριστιανός που φιλάει τ’ αγιασμένο πτώμα. Πτώμα εσύ, πτώμα εγώ Εσύ που άφησες τον τόπο σου, Διασχίζοντας τη φτώχεια και τα σύνορα, Η καρδιά που έρχεται από την άλλη πλευρά.