Η πολιτική υγείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέχρι σήμερα έχει λάβει τον χαρακτήρα προσδιορισμού ελάχιστων κοινωνικών προδιαγραφών, λειτουργώντας συμπληρωματικά της οικονομικής ολοκλήρωσης, χωρίς να συγκροτεί ξεχωριστό πεδίο συλλογικών κοινωνικών σχέσεων και διέπεται από την αρχή της επικουρικότητας. Η διερεύνηση της κοινότητας με νέες χώρες θέτει ζητήματα που σχετίζονται, μεταξύ άλλων, με τις επιπτώσεις στο μοντέλο των σχέσεων που έχουν αναπτυχθεί μεταξύ των μερών του τριπτύχου κοινωνία - υγεία - υπηρεσίες υγείας στα υφιστάμενα κράτη-μέλη της Ευρώπης. Τα νέα κράτη-μέλη θα φέρουν μαζί τους διαφορετικές παραδόσεις οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης, διαφορετικό επίπεδο υγείας και διαφορετική οργάνωση των υπηρεσιών υγείας. Οι προκλήσεις που θα κληθεί να αντιμετωπίσει η πολιτική υγείας της Κοινότητας εντοπίζονται πρώτον, στην ελεύθερη κυκλοφορία των επαγγελματιών υγείας, δεύτερον, στη διασυνοριακή ροή των ασθενών και στην επιβάρυνση των συστημάτων υγείας και της κοινωνικής ασφάλισης υγείας και τρίτον, στην ελεύθερη κυκλοφορία των ατόμων και στους κινδύνους δημόσιας υγείας από την μετάδοση μολυσματικών ασθενειών. Το αντικείμενο της μελέτης αυτής είναι η διαπραγμάτευση των πιο πάνω ζητημάτων από τη σκοπιά της Ελλάδας, με σκοπό τη διατύπωση προτάσεων για τη διαμόρφωση μιας ολοκληρωμένης πολιτικής υγείας στο πλαίσιο της διευρυμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης.