Το Πήλιο του μύθου και της παράδοσης, της φυσικής ομορφιάς και της τέχνης, του χθες και του σήμερα. Το Πήλιο των ξεχασμένων διαδρομών, των τοξωτών γεφυριών και των μοναχικών εξωκλησιών. Το θεϊκό βουνό των Κενταύρων, που στέκει πρώτο σε ομορφιά ανάμεσα στα βουνά της Ελλάδας, θέλησα να γνωρίσω περπατώντας στις ξεχασμένες διαδρομές των μονοπατιών και καλντεριμιών του. Κι όσο περπατούσα και ξεχνιόμουν μέσα στις ρεματιές και στις δασωμένες πλαγιές του, τόσο μ΄ έπνιγε η πίκρα και το παράπονο, γνωρίζοντας την εγκατάλειψη και την αδιαφορία των ανθρώπων. Κάθε φορά που έβρισκα ένα καλντερίμι κλεισμένο από την αδιαπέραστη βλάστηση, κάθε φορά που έβλεπα ένα πέτρινο γεφύρι σκεπασμένο με αγριόχορτα, λες κι ήταν στοιχειωμένο, παραγκωνισμένο από τη ζωή των ανθρώπων και θυσιασμένο στο βωμό της καταστροφικής εξέλιξης, ένα μαύρο σύννεφο σκοτείνιαζε την ψυχή μου. Μαζί όμως μια ικανοποίηση κι ένας ακράτητος ενθουσιασμός ορθώνονταν μέσα μου και μου έδιναν κουράγιο, που μέρα με τη μέρα έγιναν πείσμα ακατανίκητο, να περπατήσω όλες τις παλιές διαδρομές του γνωστού και άγνωστου Πηλίου και να τις ξαραχνιάσω.

Έτσι χάραξα ένα πρόγραμμα, που σε πρώτη φάση θα περπατούσα όλες τις παλιές επίσημες διαδρομές, θα τις χαρτογραφούσα και μαζί θα έκανα μια αδρή περιγραφή της κάθε διαδρομής. Και ξεκινώντας από το Μάρτιο του 1994, περπατώντας σχεδόν κάθε μέρα, κατάφερα μέχρι το Δεκέμβριο του ίδιου έτους να υλοποιήσω αυτή την πρώτη φάση του προγράμματός μου, και να μπορέσω σήμερα να κυκλοφορήσω ετούτον τον "Οδηγό του Πηλίου για περιπατητές".

Στη δεύτερη φάση του προγράμματός μου φιλοδοξώ ν΄ ανοίξω όλες εκείνες τις διαδρομές που αναφέρω ότι έχουν κλείσει, και να τις σηματοδοτήσω με ταμπέλες, ώστε να μπορέσω να τις κάνω βατές στον καθένα που θα θελήσει να τις περπατήσει. Και, όσο κι αν φαίνεται δύσκολη αυτή η δεύτερη φάση, δεν είναι όμως ακατόρθωτη.

Τελειώνοντας ετούτα τα λίγα λόγια της εισαγωγής μου, θα ήθελα να ευχαριστήσω τρεις επώνυμους απλούς πηλιορείτες που, αν και πολλοί αρμόδιοι παράγοντες έδειξαν αδιαφορία για το έργο ετούτο και μου γύρισαν την πλάτη, αυτοί οι τρεις απλοί άνθρωποι, δίχως κανένα συμφέρον, έτρεξαν να με βοηθήσουν. Είναι ο Δημήτρης Κουτσιμπάνας αγροφύλακας Κεραμιδίου, ο Απόστολος Βέτσικας από την Κερασιά και ο Κωνσταντίνος Ανέστης από την Αργαλαστή. Επίσης θέλω να ευχαριστήσω τον αγαπητό Διευθυντή Δασών Μαγνησίας, Στάθη Σταθαράκο, ο οποίος από την πλευρά του συνέβαλε το κατά δύναμη με προθυμία.