Με μεγάλη ευαισθησία η συγγραφέας πονά για τη φύση που καταστρέφουμε, χωρίς να ΄χουμε πάρει την άδεια από κανέναν. Τη φύση που δανειστήκαμε και που έχουμε υποχρέωση να την παραδώσουμε στα παιδιά μας. Άπληστα και ανόητα πολλές φορές, φτάσαμε σήμερα σ΄ οριακό σημείο. Ο Σπάρτακος είναι ένα ροζ τριαντάφυλλο που αποφασίζει να δράσει... Είναι το συλλογικό παράπονο της φύσης που πεθαίνει χωρίς να κάνουμε τίποτα γι΄ αυτήν;