[…] Αγαπημένοι μου, θα έγραφα τη σημερινή ημερομηνία, αλλά δεν τη γνωρίζω, όπως δεν γνωρίζω αν θα ολοκληρώσω το γράμμα μου σήμερα, αύριο ή κάποια άλλη μέρα. Όλα τώρα είναι τόσο ρευστά, που δεν μπορώ να είμαι σίγουρη για τίποτα. Βρίσκομαι στη Σικελία και είμαι καλά, αν και στο μεταξύ πέρασα μια μεγάλη περιπέτεια, η οποία ευτυχώς με δίδαξε πάρα πολλά. Μου έμαθε κυρίως, ότι οι αξίες της ζωής δεν διδάσκονται ούτε στην οικογένεια, ούτε στο σχολείο, πολύ περισσότερο δε, δεν διδάσκονται στην καλά τακτοποιημένη κοινωνία της πατρίδας μας. Δεν θα ήθελα φυσικά να παρεξηγηθώ ή να θεωρηθώ αγνώμων για όσα μου προσφέρατε. Δεν έχω κανένα απολύτως παράπονο από εσάς. Θα ήθελα όμως να επισημάνω ότι αυτά που έμαθα εδώ, στη Σικελία, είναι πολυτιμότερα από αυτά που διδάχτηκα στην πατρίδα μου, γι’ αυτό και αποφάσισα να μην επιστρέψω. Η πραγματική ζωή δεν είναι αυτή που ζείτε. Η πραγματική ζωή βρίσκεται εδώ…. Ο πίνακας που γελά, το νέο μυθιστόρημα του Γιώργου Πετρέλλη, μας ταξιδεύει με τρόπο μοναδικά μαγικό ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, ξεδιπλώνεται μια ιστορία με έντονα συναισθήματα, δεμένη όμως και με την ίδια την Ιστορία όπως και με το παρελθόν, σαν σε κινηματογραφική ταινία εποχής! Ένα μυθιστόρημα που έχει ως κεντρικό άξονα τις ανθρώπινες σχέσεις.