Γράφοντας για τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς ο Νόαμ Τσόμσκι θέτει ορισμένα καίρια ερωτήματα για τον Νέο Ανθρωπισμό. Τι ακριβώς τον καθοδηγεί; Το ανθρωπιστικό ενδιαφέρον ή τα συμφέροντα των μεγάλων; Η προσφυγή στη βία έγινε όντως εν ονόματι των αρχών και των αξιών; Ή μήπως γίναμε για μια φορά ακόμη μάρτυρες επιλογών ιδιοτελών αλλά και τόσο οικείων; Με βαθιά γνώση της ιστορίας -και με διεισδυτική επιχειρηματολογία ως προς τη συνάφειά της με "τη νέα εποχή"- ο Τσόμσκι καταρρίπτει έναν προς έναν τους ρητορικούς ισχυρισμούς πως οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους μάχονται για έναν κόσμο όπου οι υπεύθυνοι για τις εθνικές εκκαθαρίσεις δεν θα έχουν πια που να κρυφτούν. Με το μοναδικό, ρωμαλέο ύφος του ο συγγραφέας εξετάζει διεξοδικά πολλά από αυτά τα γεγονότα που "δεν είναι πρέπον" να θίγονται. Από το ότι οι κυβερνήσεις είχαν επίγνωση πως οι βομβαρδισμοί θα κλιμάκωναν τις σερβικές θηριωδίες μέχρι το ότι για χάρη του πολέμου πήγαν χαμένες πάμπολλες ευκαιρίες διπλωματικής επίλυσης του ζητήματος. Είναι δε τόσο πολλά αυτά τα γεγονότα ώστε να δικαιολογούν ολόκληρο κεφάλαιο υπό τον τίτλο: "Το σύνδρομο της άρνησης". Δοκιμασίες απαραίτητες ώστε να μη διασαλεύεται η επίσημη εκδοχή της πραγματικότητας. "Κριτική με πειστικά και αμάχητα επιχειρήματα σχετικά με τις ολέθριες ενέργειες του ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο. Αποκαλύπτει ένα μείγμα παραλογισμού, καταστρεπτικών και απάνθρωπων συνεπειών, τρομακτικής ισχύος, βίας και καζουιστικής... κάτι που κανένας υπεύθυνος πολίτης δεν πρέπει να το αγνοήσει. Έργο απαραίτητο σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο". Έντουαρντ Σαϊντ "Ο συγγραφές παρουσιάζει κατά τον εναργέστερο τρόπο το πως οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ παρέκαμψαν εντελώς τη διπλωματική οδό... Έργο διαφωτιστικό, ουσιώδες". Έντουαρντ Σ. Χέρμαν