Ποιος είναι ο μεγάλος Δεύτερος; Αν κοιτάξουμε γύρω μας, ίσως να μην τον διακρίνουμε εύκολα πίσω από τα καθημερινά χαμόγελα. Όταν όμως κάνουμε έρωτα ζωσμένοι σφαίρες ή φλερτάρουμε την ιδεολογία, ο μεγάλος Δεύτερος καγχάζει. Σε λίγο θα κλείσει τα 35 του χρόνια και δε θέλει με τίποτα να ΄ναι άλλη μια «προδομένη γενιά» που πήρε τη ζωή της λάθος, αναζητώντας ενόχους για δικαιολογίες. «Ανήθικο είναι να φοβάσαι τον εαυτό σου». Λόγια στα αζήτητα, που τα κάνουν αόρατα τα πλυντήρια μαζικής συνείδησης αέρινων, τυφλών καλοκαιρινών ερώτων. Βλέπεις, οι φραντζόλες-ιδανικά τελείωσαν και ο μεγάλος Δεύτερος θέλει να αποδεχτεί δίχως μυξοκλάματα ότι ωρίμασε μετά το Πολυτεχνείο με τα τελευταία «πιστεύω» και πριν την επόμενη γενιά «χωρίς οράματα». Ο μεγάλος Δεύτερος δεν έχει όρεξη για αντηλιακό και ηλιοθεραπεία. Θέλει να γίνει Πρώτος μέσα του. Μόνο αυτό. Τίποτε άλλο. Θέλει να διασώσει την αξιοπρέπειά του τραγουδώντας: «Απόψε θα σου στρώσω καθαρά σεντόνια / θα σκάψω τους τοίχους να βρω μια πηγή. / Τα όνειρα της Κυριακής ανάβουν καντήλια / παίρνουν της νύχτας αστραπές / κι απ΄ τη ζωή φιτίλια. / Ο έρωτας και μόνο αυτός / πηγή της ιστορίας». Προσοχή όμως: ο μεγάλος Δεύτερος δε θέλει οπαδούς. Να, βούτηξε κιόλας στο κύμα, όπου: «Του έρωτά μας ο αφρός / θαλασσινός μας αργαλειός. / Σαν σκουλαρίκι από πηλό / τα δάκρυα στο μαντίλι. / Αρμέγουν οι άγγελοι / της αστραπής τη ζάλη / και των ερώτων οι καημοί χορεύουν πεντοζάλι».