... Όταν αγαπάμε, μ΄ αυτή την έξαψη που φέρνει ο έρωτας στα πρώτα βήματά του, ω, πόσο προσπαθούμε να γινόμαστε αρεστοί. Καθρεφτιζόμαστε στα μάτια του αγαπημένου, προσπαθώντας να δούμε τον εαυτό μας όπως μας βλέπει εκείνος και ν΄ ανταποκριθούμε. Ν΄ ανταποκριθούμε στην εικόνα που νομίζουμε πως έχει ο άλλος για μας. Χανόμαστε στα μάτια του. Πολλές φορές απλώς χανόμαστε. Ω, πόσο πρόθυμα πέφτουμε στην παγίδα του φτερωτού θεού. Πόσο ακίνδυνο μας φαίνεται αυτό το στρουμπουλό μικρό παιδί με τα λακκάκια. Και πόσο δηλητήριο κρύβουν πολλές φορές τα βέλη του... Εννιά ιστορίες για τον έρωτα και τις παγίδες που μας στήνει. Ο σύζυγος πληρώνει τις εξωσυζυγικές του περιπέτειες, καταλήγοντας ουσιαστικά αιχμάλωτος της γυναίκας του. Η αγνή αγάπη που ανθίζει ανάμεσα στο γέρο και στη νεαρή κοπέλα μετατρέπεται από τους γύρω σε κάτι βρώμικο και μεμπτό. Η πρώτη αγάπη μιας έφηβης καταλήγει σε τραυματική εμπειρία, που την αφήνει συναισθηματικά ανάπηρη. Χωρίς διέξοδο, μια νέα γυναίκα οδηγείται από την κατάθλιψη στην τρέλα. Ένας γάμος εμφανίζεται ως το στείρο τοπίο κάποιου νεκρού πλανήτη. Ο μακρύς χειμώνας του έρωτα είναι εκεί για όλους μας.